"Ο γόρδιος δεσμός δε λύνεται, κόβεται μόνο με το σπαθί του λαού" : Ομιλία στην ανοιχτή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στο Χαλάνδρι, 2.5.2012

Οι κυβερνήσεις των κομμάτων του δικομματισμού και οι εκπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έταξαν στο λαό ότι με την ένταξη στην ευρωζώνη το βιοτικό μας επίπεδο θα συγκλίνει και θα φτάσει αυτό των λαών των πιο αναπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών. Τώρα μας κουνούν το δάκτυλο δείχνοντας προς τα κάτω, προς τους μισθούς της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. Την ίδια ώρα που σ΄ αυτούς τους λαούς δείχνουν τους μισθούς της Κίνας….

Τα μνημόνια, το μεσοπρόθεσμο, οι δανειακές συμβάσεις και οι πολιτικές που απορρέουν απ΄ αυτά παρουσιάζονται απ΄ τις κυρίαρχες δυνάμεις ως το πρόγραμμα σωτηρίας της χώρας. Αντίθετα, όμως, είναι πρόγραμμα καταστροφής του λαού και της χώρας. Ψήφος σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ισοδυναμεί με ψήφο για τη συνέχιση της καταστροφής.

Ένα τέτοιο πρόγραμμα δεν αντιμετωπίζεται ούτε με τα «ισοδύναμα μέτρα» και τη σταδιακή αποδέσμευση των συντρόφων της ΔΗΜΑΡ, ούτε με την ευγενική προσδοκία του σοσιαλισμού των συντρόφων του ΚΚΕ. Για ένα τέτοιο πρόγραμμα καταστροφής είναι η σημερινή πιεστική ανάγκη που μετρά πάνω απ’ όλα. Ο γόρδιος δεσμός δε λύνεται, κόβεται μόνο με το σπαθί του λαού.

Τώρα είναι η ώρα για πάλη και για ζωή.

Αύριο θα είναι αργά.

Σήμερα μπορεί να δοθεί μέσα από το εκλογικό αποτέλεσμα η κρίσιμη ώθηση που χρειάζεται το εργατικό και λαϊκό κίνημα για να γίνει κίνημα ανατροπής των πολιτικών κοινωνικού ολοκαυτώματος που ερημώνουν τη χώρα και τις ζωές μας.

Όσοι ισχυρίζονται ότι δεν έχουμε θέσεις για την έξοδο απ΄ την κρίση κάνουν μεγάλο λάθος.

Τα ίδια μας έλεγαν όταν πριν από ενάμιση χρόνο μαζί με το Μανώλη Γλέζο, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, τη Σοφία Σακοράφα, το Στάθη Κουβελάκη και πολλούς άλλους σύντροφους και συναγωνιστές από όλους τους χώρους της αριστεράς, κονοβουλευτικής κι εξωκοινοβουλευτικής, συγκροτήσαμε την Πρωτοβουλία για τη δημιουργία Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου επί του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους. Όταν πρωτομιλήσαμε για το μη βιώσιμο του χρέους, για άνοιγμα των βιβλίων του χρέους και τον έλεγχο τους από μια ανεξάρτητη επιτροπή, για δραστικό «κούρεμα» του με άρνηση πληρωμής του παράνομου και απεχθούς μέρους του, για αθέτηση πληρωμών, εφόσον χρειαστεί, προκειμένου αυτά να γίνουν πραγματικότητα, μας έλεγαν δημόσια ότι αυτά είναι πολιτική για χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Αφρικής και όχι για την Ευρώπη. Τώρα αυτές οι ιδέες έχουν γίνει κοινός τόπος.

Εμείς βέβαια όταν μιλούσαμε για «κούρεμα», δεν εννοούσαμε το PSI. Που «κούρεψε» κατά προτεραιότητα τα αποθεματικά των ελληνικών τραπεζών και μας φόρτωσε νέα τεράστια δάνεια - διακρατικά και με βάση το Αγγλικό δίκαιο του δανειστή - για την κάλυψη τους, καθιστώντας εκ νέου το χρέος μη βιώσιμο, ενώ οι τράπεζες θα παραμένουν, πολλαπλά εξαγορασμένες με δημόσιο χρήμα, στα χέρια των μετόχων τους. Που εξανέμισε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και την περιουσία πανεπιστημίων και νοσοκομείων, απαγορεύοντας πρακτικά οποιοδήποτε τρόπο κάλυψης τους. Πράγμα που σημαίνει συνεχείς μειώσεις των συντάξεων, της παιδείας και της υγείας στα επόμενα χρόνια. Που αντάλλαξε αυτό το καταστροφικό «κούρεμα» με λιτότητα μέχρι το 2030, σύμφωνα με την Έκθεση Μαρτίου του ΔΝΤ. Που νομοθέτησε 16 τρίμηνες τροποποιήσεις του Μνημόνιου 2 – και όλοι ξέρουμε το «μαρτύριο της κινέζικης σταγόνας» και τη δέσμη νέων περικοπών εισοδημάτων και κοινωνικών δαπανών που σημαίνει η καθεμιά απ’ αυτές – μέχρι το 2015. Που περιέχει δεσμεύσεις, όπως μάθαμε πρόσφατα, μέχρι και το 2042…

Μας λένε ότι δεν έχουμε πρόγραμμα εξόδου από την κρίση παρά μόνο μια κατηγορηματική απόφαση άρνησης όλου του υπάρχοντος πλέγματος καταναγκασμού του λαού των 2 τελευταίων χρόνων. Μα αυτό είναι η πρώτη θέση του προγράμματος και χωρίς αυτήν δεν έχει νόημα οτιδήποτε άλλο…

Όταν τα μνημόνια επιβάλουν πολιτικές εσωτερικής υποτίμησης, λιτότητας και ύφεσης η απάντηση είναι ασπίδα προστασίας για να βγούν οι έλληνες και οι ελληνίδες εργαζόμενοι όρθιοι απ΄ την κρίση. Η απάντηση είναι μέτρα άμεσης ανακούφισης, μισθό και συντάξεις για αξιοπρεπή ζωή, πραγματικά δημόσια υγεία και παιδεία, αντιμετώπιση της ανεργίας, κατά προτεραιότητα των νέων, μέσα από προγράμματα προώθησης σταθερής εργασίας πλήρους απασχόλησης.

Όταν τα μνημόνια έχουν φέρει σε απόγνωση τις οικογένειες που τώρα βρίσκονται υπερχρεωμένες επειδή μειώθηκε δραστικά το εισόδημά τους, η απάντηση είναι εσωτερική σεισάχθεια, «κούρεμα» των δανείων και εξυγίανση των εθνικοποιημένων τραπεζών.

Το πρόγραμμα εξόδου απ΄ την κρίση δεν είναι κάτι σαν τις 10 εντολές του θεού προς τον Μωυσή. Αλλά η αντιμετώπιση, με κριτήριο προτεραιότητας τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού, όλων των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων της χώρας.

Λ.χ. Αν η εξυπηρέτηση του εξωτερικού δημόσιου χρέους που επιβάλουν οι δανειακές συμβάσεις, οδηγεί τον ελληνικό λαό στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την απόγνωση - και εκεί τον οδηγεί -, ε! τότε δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε. Θα σταματήσουμε. Θα προχωρήσουμε στον έλεγχο και στη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Είναι δικαίωμα που μας δίνει το διεθνές δίκαιο, όταν ο λαός βρίσκεται σε κατάσταση ανάγκης.

Οποιαδήποτε πολιτική εξόδου απ΄ την κρίση δε μπορεί παρά να στηρίζεται σ΄ ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας φιλικό στον εργαζόμενο άνθρωπο, με κοινωνικά και περιβαλλοντικά κριτήρια.

Τις τελευταίες μέρες το ζήτημα της ανάπτυξης στην Ευρωζώνη με αφορμή τη διαφαινόμενη νίκη του Ολάντ έχει πάρει μεγάλη δημοσιότητα. Όμως μια ανάπτυξη που συνεχίζει να στηρίζεται στην απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και στη συμπίεση του εργατικού κόστους, που στηρίζεται σε μια τσακισμένη εργασία, είναι μια ανάπτυξη σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων και σε όφελος μόνο των ελάχιστων…….

Η δικτατορία των χρηματοπιστωτικών αγορών με την τρόικα και τις ελληνικές κυβερνήσεις θέλει να βυθίσει τη χώρα και την Ευρώπη σε μια κατάσταση σύγχρονου μεσαίωνα.

Η Αριστερά στις ιστορικές και νεότερες εκδοχές της είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να μπει μπροστά ώστε οι επερχόμενες κοινωνικές εκρήξεις ν΄ αυτοπροστατευτούν. Να μην αφομοιωθούν απ’ το σύστημα με δάκρυα και αίμα. Αλλά μέσω ενός πολιτικού σχεδίου ανατροπής του πλέγματος των μνημόνιων και της επικυριαρχίας της τρόικας ν΄ ανοίξει ο δρόμος για μια ανασυγκρότηση της ελληνικής κοινωνίας ανοιχτής στο μέλλον.

Μια τέτοια κοινωνική δυναμική, είναι σε θέση να την απελευθερώσει μόνο το ευρύτερο δυνατό μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων - με μια συμπαραταγμένη Αριστερά στο επίκεντρο του …….

Η εκλογική ήττα των κομμάτων του Μνημονίου θα είναι μια μεγάλη νίκη του λαού. Θα συνταράξει την πολιτική ζωή και θα αναγκάσει όλους να πάρουν θέση.

Θα αναδιατάξει το πολιτικό σκηνικό.

Θα δημιουργήσει τις συνθήκες για ένα μαζικό λαϊκό κίνημα ικανό να βάλει θέμα ανατροπής της σημερινής κατάστασης, πράγμα που αποτελεί την ουσιαστική προϋπόθεση για μια Κυβέρνηση με επίκεντρο τις δυνάμεις της αριστεράς.

Η υπερψήφιση του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργεί σήμερα για πρώτη φορά πραγματικές συνθήκες, ώστε η συμπαράταξη της αριστεράς να γίνει πραγματικότητα…

Είμαστε η αριστερά που δεν συμβιβάζεται με την προοπτική, νέοι άνθρωποι με συλλογές πτυχίων να λαθροβιούν χωρίς δυνατότητα δουλειάς. Που δεν αποδέχεται ότι οι εργαζόμενοι άνθρωποι θα πρέπει να ζήσουν παλεύοντας για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαί, μια φέτα όλη-όλη μιας μίζερης ζωής.

Είμαστε η αριστερά που μετουσιώνει στη δράση της τη διεθνιστική παράδοση του εργατικού κινήματος, που συμπυκνώνει η εργατική Πρωτομαγιά που γιορτάσαμε χθες. Που εμπνέεται απ΄ τον πατριωτικό αγώνα και τη θυσία των κομμουνιστών την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή, που τιμήσαμε χθες.

Είμαστε η σύγχρονη αριστερά που μπορεί να ριχτεί στο ποτάμι κόντρα στο ρεύμα και γι΄ αυτό μπορεί να βγεί στην άλλη όχθη. Γι΄ αυτό μπορούμε και να νικήσουμε!

*Αποσπάσματα απ΄ την ομιλία της Νάντιας Βαλαβάνη στη Συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Χαλάνδρι (2.5.12)