Να μείνει ανοικτός ο δρόμος για το μέλλον

Δημοσιεύτηκε Τρίτη, 5.6.2012 στο ΕΘΝΟΣ στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης έρευνας 
«Διάλογος - Η αριστερά και η κεντροαριστερά μπροστά στις ευθύνες της διακυβέρνησης».

Τo 2009 ο πρώην επικεφαλής της Ε.Ε. Ρομάνο Πρόντι σε άρθρο του με τίτλο «Η παρακμή της σοσιαλδημοκρατίας» έγραφε ότι: Το 1989 στον αναπτυγμένο κόσμο η διαφορά μεταξύ μέσου εργατικού μισθού και μέσης διευθυντικής αμοιβής ήταν 1:40 - και απασχολούσε πολύ. Είκοσι χρόνια αργότερα είχε γίνει 1:400 - και δεν απασχολούσε καθόλου! 

       Αυτό που πριν φάνταζε παράλογο, τώρα εμφανιζόταν φυσιολογικό… Γιατί η εικοσαετία ολοκληρωτικής κυριαρχίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου είχε οδηγήσει στην αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, σε μαζική ανεργία και κατάργηση δικαιωμάτων, στην εξάπλωση της επισφαλούς εργασίας και της φτώχειας στον αναπτυγμένο κόσμο - και στον παραλογισμό των «μονοδρόμων». Σ΄ αυτή την ξεκάθαρα αρνητική κοινωνική εξέλιξη, τη στερέωση της νεοφιλελεύθερης συστημικής ανασυγκρότησης ως «απάντηση» στην κρίση του ’72-’74, συνέβαλε καθοριστικά μέσω της στρατηγικής του «τρίτου δρόμου» η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία (και το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα). 

     Η κρίση που ξεκίνησε στις ΗΠΑ το 2007 και βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα, είναι κατά κύριο λόγο κρίση της νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης και των εκρηκτικών αντιθέσεων που δημιούργησε. Το 2010, χάρη και στην προθυμία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η Ελλάδα, «αδύναμος κρίκος» λόγω των διαρθρωτικών προβλημάτων της οικονομίας της, «επιλέχθηκε» απ΄ τις αγορές, την Ε.Ε. και το ΔΝΤ ως πειραματικό κοινωνικό «εργαστήρι» για δοκιμή της πιο βίαιης «αναπροσαρμογής»: Και προκειμένου να συναχθούν συμπεράσματα για γενικευμένη θέσπιση μόνιμων, συνταγματικά κατοχυρωμένων, πολιτικών λιτότητας με βάση τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική της εσωτερικής υποτίμησης. Δημιουργώντας συνθήκες κοινωνικού ολοκαυτώματος η Τρόϊκα δεν δίστασε, προκειμένου να καμφθούν με κάθε τρόπο οι αγωνιστικές αντιστάσεις του ελληνικού λαού, να «κάψει» ακόμη και τις «εφεδρείες» της στο διεφθαρμένο και χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα. 

     Σ΄ αυτές τις συνθήκες η αγωνιστική και ενωτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ πυροδότησε μια μεγάλης έκτασης κοινωνική δυναμική και οδήγησε στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού - μια διαδικασία ακόμα σήμερα σε εξέλιξη. Έτσι πλέον εμφανίζεται ως απόλυτα ρεαλιστική η προοπτική συγκρότησης μιας αριστερής κυβέρνησης με πρόγραμμα την ακύρωση μνημονίων, μεσοπρόθεσμου και εφαρμοστικών νόμων, με προτεραιότητα την άμεση ανακούφιση των χαμηλότερων εισοδηματικά στρωμάτων. Αλλά και την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων, προκειμένου να ξεκινήσει διαπραγμάτευση με στόχο δραστικό «κούρεμα» του χρέους και πληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης. Για να δρομολογηθεί ένα εθνικό σχέδιο ολόπλευρης ανασυγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας, με τα συμφέροντα των εργαζόμενων, της νεολαίας και του φυσικού περιβάλλοντος στο επίκεντρο του. 

     Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σήμερα μπροστά σε ευθύνες ιστορικών διαστάσεων, που ξεπερνούν τα σύνορα της χώρας. Μαζί με μια συμπαραταγμένη αριστερά κομμάτων και προσωπικοτήτων καλείται να αντιμετωπίσει τις συνασπισμένες δυνάμεις της «δικτατορίας των χρηματοπιστωτικών αγορών» και του διευθυντηρίου της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Βασικό όπλο του, η αναγέννηση της σχέσης μαζών και πολιτικής με συλλογικότητα, αλληλεγγύη, αντίσταση και διεκδίκηση των λαϊκών συμφερόντων – ό,τι έδωσε κίνητρο στο σχεδόν ξεχασμένο ρόλο των αριστερών κομμάτων, των συνδικάτων, συλλόγων και κοινωνικών κινημάτων, αλλά και ζωή στο πρόσφατο κίνημα των πλατειών. Στόχος η ενότητα του λαού μέσα από συντονισμένη πολιτική δράση όσο γίνεται περισσότερων ανθρώπων ανεξάρτητα απ’ την πολιτική τους προέλευση, με ένα μοναδικό κριτήριο: Συμφωνία στο σχέδιο ανασυγκρότησης της ελληνικής κοινωνίας. 

     Στις 18 Ιουνίου το τοπίο μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικό. Η χώρα μπορεί να έχει μια «άλλη» κυβέρνηση: Tης αριστεράς, δεσμευμένη να κάνει πράξη τους ξεκάθαρους προγραμματικούς στόχους που παρουσίασε ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Δεσμευμένη ταυτόχρονα και ως προς τι δεν θα πράξει σε οποιαδήποτε περίπτωση: Μειώσεις κοινωνικών δαπανών, συντάξεων και μισθών, ιδιωτικοποιήσεις, απολύσεις. Μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται και θα λογοδοτεί μόνο στο λαό και θα είναι έτοιμη να αξιοποιήσει όλα τα διεθνή ερείσματα. Και προπαντός: Ιστορικά υπεύθυνη να μείνει ανοικτός ο δρόμος για το μέλλον.

Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ άλλη επιλογή απ΄ το ν’ αναλάβει αυτές τις ευθύνες;

Δημοσιεύτηκε Τρίτη, 5.6.2012 στο ΕΘΝΟΣ στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης έρευνας 
«Διάλογος - Η αριστερά και η κεντροαριστερά μπροστά στις ευθύνες της διακυβέρνησης».