Τί με τρομάζει…

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, 23.09.2012
 
Συμφωνώντας απόλυτα με τον τρόπο που έθεσε το ζήτημα [της (ν)τροπολογίας για τα λιμάνια] ο συνάδελφος κ. Δρίτσας, με απαλλάσσει από το να πω πράγματα που ήδη ανέφερε. Οπότε θα μου επιτρέψετε να πω κάτι άλλο, που είναι μια άλλη πλευρά, εξίσου βαθιά και ουσιαστική, που αυτή τη στιγμή εμένα με τρομάζει, αν θέλετε, περισσότερο.

Να σας το πω έτσι απλά. Σε μια νύχτα – γιατί τελειώσαμε χθες στις 1 το βράδυ – καλούμαστε να βρούμε, να διαβάσουμε και να καταλάβουμε χωρίς να είμαστε πολιτικοί μηχανικοί, 500 σελίδες μέχρι τις 10.00 το πρωί και να έρθουμε εδώ να πάρουμε θέση και να ψηφίσουμε. Αυτό είναι φύσει αδύνατον. Νομίζω ότι ακόμα κι αν είσαι πολιτικός μηχανικός, είναι δύσκολο να διαβάσεις 500 σελίδες master plan των λιμανιών της χώρας μεταξύ 1.00 πμ και 10.00 πμ και να έρθεις εδώ και να τοποθετηθείς υπεύθυνα. Το ότι την Κυβέρνηση δεν τη νοιάζει, αυτό εμένα με τρομάζει.  

Άλλη πλευρά της ίδιας ιστορίας: Το «απόρρητο». Έχω τοποθετηθεί δύο φορές στην Ολομέλεια της Βουλής και πολλές φορές στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής για το πώς καλούμαστε εδώ να τοποθετηθούμε για τις τράπεζες, λέγοντας μας ότι «είναι απόρρητο, δεν μπορείς να ξέρεις». Ψήφιζε και μη ερεύνα. Εμένα αυτό με τρομάζει.

Άλλη πλευρά. Είπε ο Υπουργός Ναυτιλίας κ. Μουσουρούλης: Τι είσαστε; Είστε πολιτικοί μηχανικοί; Πώς θα πάρετε θέση και γιατί κάνετε όλη αυτή τη φασαρία, αφού έτσι κι αλλιώς επί της ουσίας δεν μπορείτε να τοποθετηθείτε; Αυτή, με συγχωρείτε, αλλά είναι μία θεωρία – δεν ξέρω αν είναι παλιά – καινοφανής, που λέει ότι για νομοσχέδιο, ας πούμε, ιατρικών θεμάτων, πρέπει να είσαι γιατρός για να έχεις άποψη, τεχνικών θεμάτων, πολιτικός μηχανικός, νομικών θεμάτων, δικηγόρος, γυναικολογικών θεμάτων, μαμή κλπ…

Ο βουλευτής καλείται να πάρει θέση για όλα αυτά τα θέματα και του δίνει τη δυνατότητα το Κοινοβούλιο να έχει ένα μηχανισμό υποστήριξης τέτοιο που να μπορεί να πάρει θέση. Ξέρετε γιατί; Γιατί ο μηχανικός που θα διαβάσει το master plan, θα το καταλάβει πολύ καλά. Εγώ κοιτάζοντάς το – έχει απόλυτο δίκιο ο κύριος Υπουργός – μπορεί να μην καταλάβω απολύτως τίποτα, αλλά δεν θα έρθει ο μηχανικός εδώ να ψηφίσει, θα έρθω εγώ. Άρα, πρέπει να έχω τη δυνατότητα εγώ που δεν είμαι μηχανικός, να πάρω υπόψη μου αυτά που θα μου πει ο μηχανικός, και να κρίνω με βάση τη δικιά μου συνείδηση. Εγώ τελικά και ο κάθε Βουλευτής μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο θα αποφασίσουμε.

Άλλο που με τρομάζει. Ο Υπουργός δεν απαντά. Κάναμε την ερώτηση για την ΑΤΕ και έχει μείνει στα «αναπάντητα». Και αναφέρομαι σε κεντρικό ζήτημα, και όχι σε κάτι που μπορεί να συμβαίνει σε κάποιο κέντρο υγείας κάποιου χωριού κ.λπ. Όσον αφορά το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου, ρωτώ συνέχεια και δεν απαντά. Εγώ απάντησα στην προηγούμενη συνεδρίαση για το ποια είναι η «ακατανόμαστη» τράπεζα, η μοναδική που έχει πληρώσει κανονικά στο δημόσιο τις προμήθειες ως προς το «πακέτο Αλογοσκούφη». Στις επανειλημμένες, επί τρεις εβδομάδες, ερωτήσεις των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Σταϊκούρας δεν έλεγε - ούτε η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας, για να είμαστε δίκαιοι – ότι είναι το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Αυτό με τρομάζει.

Και με τρομάζει και αυτό που είπε η Εισηγήτρια της Νέας Δημοκρατίας σήμερα εδώ και δεν το θεωρώ καθόλου ενθαρρυντικό. Είπε ότι ολόκληρες 24 ώρες σωρευτικά – εγώ δεν τις έχω μετρήσει, θα έχει δίκιο υπολογίζοντας τες, δεν ξέρω εάν έβαλε και τις σημερινές μέσα, μπορεί να βγαίνουν και περισσότερες – έχασε ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών όντας εδώ, στη Βουλή, γι΄ αυτό το νομοσχέδιο, ενώ μπορούσε να κάνει σε αυτές τις κρίσιμες για τον τόπο στιγμές, πολύ πιο χρήσιμα πράγματα.

Το να θεωρεί κανείς λίγο-πολύ χαμένο χρόνο το χρόνο στη Βουλή, με τρομάζει εξαιρετικά. Και θα έπρεπε να τρομάζει και όλο το Κοινοβούλιο.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Το παραπάνω κείμενο είναι η δευτερολογία, μετά την τοποθέτηση «επί των άρθρων», κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής του νομοσχέδιου «περί περιστολής των δαπανών». Αντίγραφο από τα πρακτικά της Ολομέλειας της Βουλής, συνεδρίαση 19.09.2012.