Εισήγηση για την επί της αρχής του σ/ν του Υπουργείου Οικονομικών (24.10.2012)

Κύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Τροποποίηση του τελευταίου εδαφίου της παραγράφου 1 του άρθρου 3 του νόμου 3986/2011 ‘Επείγοντα μέτρα Εφαρμογής Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015’ (Α΄152), όπως ισχύει», της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου «Κατάργηση ελάχιστου ποσοστού Ελληνικού Δημοσίου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και κατάργηση του άρθρου 11 του νόμου 3631/2008 (Α΄6)» και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις 

 Με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο η Κυβέρνηση μας εισάγει στο 3ο Μνημόνιο, το οποίο θα ολοκληρωθεί με το συμφωνημένο με την τρόικα πακέτο των νέων αβάσταχτων μέτρων μέσα στις επόμενες μέρες στη Βουλή. 

Με το σημερινό νομοσχέδιο επιχειρείται η ολοκλήρωση των διαδικασιών για την εκποίηση των ΔΕΚΟ και όλης της ακίνητης ιδιωτικής και δημόσιας κρατικής περιουσίας και των κάθε είδους συναφών δικαιωμάτων του δημοσίου. Ανοίγει ο δρόμος για καταστροφικές παρεμβάσεις στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον. Επιχειρείται η αναδρομική νομιμοποίηση της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ, που λειτουργεί ως ατζέντης των δανειστών. Προετοιμάζεται ένας παγωμένος χειμώνας για εκατοντάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες και δεκάδες άλλα μέτρα που συνθέτουν ένα εφιαλτικό σενάριο για το λαό και τη χώρα. 

Η δήλωση του κ. Στουρνάρα ότι η ψήφιση του παρόντος νομοσχέδιου είναι προαπαιτούμενο για τη δόση, μου θύμισε μια στροφή από ένα ποίημα του 18ου αιώνα, του Γουίλιαμ Μπλέικ: 

 Ποια είναι η τιμή της εμπειρίας; 

Την αγοράζoυν οι άνθρωποι μ’ ένα τραγούδι; 

Όχι! Στην τιμή αγοράζεται όλων όσων οι άνθρωποι έχουν – με το σπίτι τους, 

με τη γυναίκα τους, με τα παιδιά τους. 

Στη δική μας περίπτωση, αν ο Μπλέικ ζούσε στη σημερινή Ελλάδα του 21ου αιώνα πιθανόν να έγραφε: 

Ποια είναι η τιμή της δόσης; 

Την αγοράζουν οι άνθρωποι ως δάνειο; Όχι! Στην τιμή 

αγοράζεται όλων όσων οι άνθρωποι κι η χώρα έχουν – με το σπίτι τους, 

με όλη τη δημόσια περιουσία, γη κι επιχειρήσεις, με τη δημοκρατία 

και προπαντός με τα παιδιά τους. 

 Γιατί είναι πριν απ’ όλα τα παιδιά μας κι οι γενιές που έρχονται μετά απ’ αυτά, που θα πληρώσουν το μεγαλύτερο κόστος. Αν η τιμή της δόσης ως προς τα μέτρα ισοδυναμεί με κοινωνικό ολοκαύτωμα για τα αμέσως επόμενα χρόνια, η τιμή της ως προς το παρόν νομοσχέδιο ισοδυναμεί με δέσμευση και προκαθορισμό του μέλλοντος των ανθρώπων και της χώρας. Η αποχώρηση του Δημοσίου από το σύνολο των δημοσίων επιχειρήσεων και της περιουσίας του, που θα κάνει κάποιους μέσα και προπαντός έξω απ’ την Ελλάδα πολύ πλούσιους, με κατάθεση του γλίσχρου αντίτιμου κατευθείαν στον ειδικό λογαριασμό της ΤτΕ για δήθεν αποπληρωμή ενός μη βιώσιμου χρέους, που αποτελεί «μαύρη τρύπα», καθώς μέσα του εξαφανίζεται ό,τι το ταϊζουν, σε αυτό αποσκοπεί. 

 Με την κύρωση της ΠΝΠ της 6.9.2012 που προβλέπεται με το Πρώτο άρθρο, επιχειρείται να αναιρεθεί το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν κατάφερε να εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία των 2/3 στην Επιτροπή για τις ΔΕΚΟ στη Βουλή, ώστε να προτείνει νομίμως στη ΓΣ του ΤΑΙΠΕΔ τη νέα διοίκηση του Ταμείου. Με ακαριαία ρύθμιση σε ΦΕΚ ίδιας ημερομηνίας, ώστε να έχει αναδρομική ισχύ, φρόντισε ν’ αλλάξει την απαιτούμενη πλειοψηφία σε απλή. Γι’ αυτό ρώτησα προχθές τον κ. Υπουργό Οικονομικών, ποια είναι τελικά η τιμή της δόσης, αλλά και ποια η τιμή της Δημοκρατίας, αν μπορεί ν’ αποτυπωθεί ταμειακά.

 Η πράξη διορισμού της νέας Διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ, ωστόσο, πάσχει από ακυρότητα, καθώς υπάρχει έλλειψη ουσιώδους τύπου – έλλειψη γνωμοδότησης. Κατά συνέπεια, για όλες τις μέχρι σήμερα πράξεις της νέας Διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ υπάρχει πρόβλημα νομιμότητας. Και για την κυβέρνηση υπάρχει επίσης ένα πολύ σημαντικό πολιτικό πρόβλημα. 

Με το Δεύτερο άρθρο κυρώνεται η δίδυμη ΠΝΠ, με την οποία καταργείται το ελάχιστο ποσοστό του Ελληνικού Δημόσιου σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΟΠΑΠ, ΟΔΙΕ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ, στους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς, Θεσσαλονίκης, Αλεξανδρούπολης, Βόλου, Ελευσίνας, Ηγουμενίτσας, Ηρακλείου, Καβάλας, Κέρκυρας, Λαυρίου, Πατρών και Ραφήνας, καθώς και το άρθρο 11 του ν. 3631/2008. Οι στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και τα λιμάνια θα μπορούν έτσι να παραχωρηθούν πλήρως στο μεγάλο διεθνές κι ελληνικό κεφάλαιο - με πώληση για τις επιχειρήσεις και 99χρονη μίσθωση για τα λιμάνια. 

 Με τη ρύθμιση αυτή σηματοδοτείται και διευκολύνεται η απόσυρση του Δημοσίου από το σύνολο των ΔΕΚΟ και των στρατηγικού χαρακτήρα επιχειρήσεων, όπως και της πιο κερδοφόρας ανάμεσα στο σύνολο των κρατικών κι ιδιωτικών επιχειρήσεων, που είναι ο ΟΠΑΠ, αλλά και η μεταβίβαση δημόσιας περιουσίας του δημοσίου, όπως είναι τα λιμάνια, που κανονικά δεν μεταβιβάζεται - και η ιδιωτικοποίηση τους θέτει επιπρόσθετα σοβαρά θέματα εθνικής ασφάλειας. 

Μια τέτοια ρύθμιση, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, θα οδηγήσει στη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, καθώς επιχειρήσεις με πραγματικά περιουσιακά στοιχεία αξίας δις ευρώ και σοβαρά συρρικνωμένη μετοχική βάση ως αποτέλεσμα μιας καταστροφικής 5ετούς ύφεσης και έντονης υποτιμητικής κερδοσκοπίας, μπαίνουν στο στόχαστρο διεθνών distress funds που «ψωνίζουν» ακριβώς σε τέτοιες συγκυρίες: Για γρήγορη απόσβεση και μεγάλα κέρδη εκμεταλλεύονται τα «έτοιμα», χωρίς να επενδύουν ούτε καν για συντήρηση, κι επιδίδονται σε «μετοχικό ακτιβισμό» και στα λεγόμενα «παιχνίδια αναδιάρθρωσης» (restructuring plays). Το τι επακολουθεί το περιγράφει η διεθνής εμπειρία από τις ιδιωτικοποιήσεις: Συρρίκνωση των επιχειρήσεων για να γίνουν δήθεν πιο «ανταγωνιστικές», απολύσεις εργαζομένων και εκποίηση ακίνητης περιουσίας για να έχουν γρήγορα κέρδη οι μέτοχοι, δημιουργία πολλών ταχυτήτων παροχής υπηρεσιών σε βάρος των απομακρυσμένων περιοχών και της υπαίθρου, μεγάλες αυξήσεις των τιμολογίων και πολλά-πολλά προβλήματα ποιότητας κι ασφάλειας. Και είναι τραγικό να ετοιμάζεται ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, σε τιμή μάλιστα χαμηλότερη και από το κόστος κατασκευής των δύο γιγάντιων εργοστασίων επεξεργασίας λυμάτων της πρώτης, όταν στο Παρίσι το 2009 και σε πολλούς δήμους της Γερμανίας τα τελευταία χρόνια το νερό επανακρατικοποιήθηκε, καθώς είχε φτάσει να μην πίνεται. [Καταθέτω σχετική επιστολή προς τη Βουλή 5 Δήμαρχων της περιφέρειας των εκβολών του Μόρνου.]

 Ή να ετοιμάζεται η ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, όταν σήμερα στη Βρετανία γίνεται συζήτηση για επανακρατικοποίηση των σιδηροδρόμων. Εξίσου τραγικό είναι να ετοιμάζεται η ιδιωτικοποίηση ακόμα και των δικτύων της ΔΕΗ, όταν τα δίκτυα πανευρωπαϊκά είναι κρατικά. 

 Κι αντί σ΄ αυτές τις συνθήκες να εντείνεται η κρατική αξιολόγηση, ουσιαστικά εξαλείφεται με την κατάργηση ακόμα και των λειψών κριτήριων αξιολόγησης του άρθρου 11 του ν.3631/2008,. Να θυμίσω τις δύο ιδιωτικές εταιρείες-παράσιτα στο σώμα της ΔΕΗ, που έκλεισαν αφήνοντας απλήρωτους τεράστιους λογαριασμούς στη ΔΕΗ και έχοντας στείλει στην Ελβετία ακόμα και τα χαράτσια που είχαν εισπράξει; Η τρικομματική κυβέρνηση φαίνεται επίσης να «ξεχνάει» ότι στην πιο επιθετική μορφή τους αυτοί οι «επενδυτές» ονομάζονται vulture funds, αρπακτικά. 

Με την δραστική μείωση της ικανότητας οικονομικής παρέμβασης και στρατηγικού σχεδιασμού του κράτους, σε συνδυασμό με την πολιτική για τις τράπεζες, επιχειρείται ν’ ακρωτηριαστεί η ικανότητα μιας αυριανής κυβέρνησης, που δε θα δεσμεύεται από τα μνημόνια και το μεσοπρόθεσμο , ν’ ανακόψει την πορεία καταστροφής της χώρας και να σχεδιάσει μια ευρεία παρέμβαση παραγωγικής ανασυγκρότησης φιλικής στο περιβάλλον και στον εργαζόμενο άνθρωπο. 

 Η πλήρης και απόλυτη αποξένωση του Ελληνικού Δημόσιου από τη συμμετοχή του στις στρατηγικής σημασίας κοινωφελείς επιχειρήσεις, όπως προσδιορίζονται στην παρ.3 του άρθρου 106 του Συντάγματος, εξαντλεί και καταργεί πλήρως τη συνταγματική αρχή του κρατικού παρεμβατισμού. Εξαιρετικά αμφίβολης νομιμότητας αναδεικνύεται όμως και η προβλεπόμενη ρύθμιση αναδρομικής νομιμοποίησης του περάσματος «πακέτων» μετοχών δημόσιων επιχειρήσεων και λιμανιών στο ΤΑΙΠΕΔ, για τις οποίες έχουν κατατεθεί δεκάδες αιτήσεις ακύρωσης των πράξεων μεταβίβασης των μετοχών στο Ταμείο από πολίτες με έννομο συμφέρον. 

 Με το Τρίτο άρθρο γίνονται ρυθμίσεις συμπληρωματικές των διατάξεων του ν.3986/11 και κυρίως εισάγονται νέες, επαχθέστερες για το δημόσιο και το εθνικό συμφέρον διατάξεις. Προστίθενται στον 3986 έξη νέα άρθρα, με τα οποία θεσμοποιούνται μεθοδολογίες πρωταρχικής καπιταλιστικής συσσώρευσης αποικιακού τύπου. 

Η παραγωγική αξιοποίηση της ιδιωτικής περιουσίας του Δημόσιου είναι ένας μύθος. Δεν υπάρχει κανένας τέτοιος προσανατολισμός. 

Η εμμονή της κυβέρνησης να εγκλωβίσει ανεπίστρεπτα όλη τη δημόσια περιουσία στο ΤΑΙΠΕΔ, δημιουργεί εκ των πραγμάτων ένα Ταμείο εμπράγματης εγγυοδοσίας για τους δανειστές. 

Με τον τρόπο αυτό το κράτος στερείται τα αναγκαία μέσα για την άσκηση της δημοκρατικής δημόσιας εξουσίας και των εσωτερικών λειτουργιών του. Και έτσι αποδυναμώνεται η εσωτερική κυριαρχίας του. 

Η απόσυρση από τον κ. Υπουργό του άρθρου 5Α, με το οποίο όλα τα ιδιόκτητα κτίρια του Δημοσίου, των ΝΠΔΔ - Ταμείων, Νοσοκομείων, ΑΕΙ, ΟΤΑ κλπ – και δημοσίων επιχειρήσεων, τα οποία στεγάζουν ή προορίζονται να στεγάσουν δημόσιες υπηρεσίες, περνούσαν στο ΤΑΙΠΕΔ είναι πολύ σημαντική. Η κοινωνία όμως, που είχε αρχίσει να κινητοποιείται ξεκινώντας απ’ τα ΑΕΙ, καλό είναι να παραμείνει σ’ επαγρύπνηση, γιατί τέτοιοι σχεδιασμοί έχουν στρατηγικό χαρακτήρα και σύντομα θα επανακάμψουν. Ας μη μας διαφεύγει επίσης ότι μπορεί ν’ αποσύρθηκε η γενική ρύθμιση, αλλά με την τροπολογία-«σκούπα», περνούν στο ΤΑΙΠΕΔ τα κτήρια των Υπουργείων Δικαιοσύνης, Παιδείας και Υγείας, αλλά και τρεις κτιριακές ενότητες στο Ελληνικό έκτασης μεγαλύτερης από 200.000 τ.μ., απ’ τις οποίες η πρώτη, ιδιοκτησίας ΕΟΤ, περιλαμβάνει όλα τα κτήρια του πρώην Ανατολικού Αερολιμένα, ενώ η δεύτερη είναι ιδιοκτησίας ΕΛΤΑ και η τρίτη Περιφέρειας Αττικής - ανοίγοντας την όρεξη για ό,τι ήθελε ακολουθήσει. 

Εισάγεται η νέα γενική κατηγορία χρήσεων σε εκτός σχεδίου περιοχές και σε μικρούς οικισμούς υπό τον τίτλο «Παραθεριστικό-Τουριστικό Χωριό» με ένα θηριώδη συντελεστή δόμησης - 0,2, που γίνεται μέσος συντελεστής Ο,4 για το οικοδομήσιμο μέρος της επένδυσης και Ο.6 για τα «Επιχειρηματικά πάρκα» - δηλ. δόμηση πόλης… Και μαζί ένα σύμπαν πρωτοφανών χρήσεων, συμπεριλαμβανόμενης της κατασκευής γήπεδων γκολφ και τουριστικών λιμανιών - ακόμα κι αν υπάρχουν άλλα σε απόσταση μέχρι 1 χμ – εκτός αν επιλεγεί η απαλλοτρίωση υπαρχόντων. Παράλληλα παραχωρείται αποκλειστική χρήση αιγιαλού μέχρι 99 χρόνια, που μπορεί να μεγεθυνθεί μέσω προσχώσεων και με επαναπροσδιορισμό της ακτογραμμής. 

Για πρώτη φορά προβλέπεται η δυνατότητα παραχώρησης παρόχθιας ζώνης για δημιουργία μαρίνων σε λίμνες και ποτάμια. 

Θεσμοθετείται η απαλλοτρίωση για τον ιδιώτη «επενδυτή», εφόσον εκείνος το επιθυμεί, ζωνών ιδιωτικών εκτάσεων ευρύτερων από τη ζώνη της επένδυσης. 

 Εισάγεται και επιτρέπεται για πρώτη φορά η ιδιωτική χωροταξία. Ο «επενδυτής» πρώτα αγοράζει τη δημόσια γη ή αποκτά «δικαίωμα επιφάνειας», που επεκτείνεται από τα 50 στα 99 χρόνια με δικαιώματα κυριότητας, αλλά με φορολογικό καθεστώς επικαρπίας. Οι χρήσεις γης - με βάση πολεοδομική μελέτη του επενδυτή, χωρίς υποχρέωση εισφοράς σε γη και χρήμα, καθορίζονται με απλή ΚΥΑ τριών υπουργών, αντί Προεδρικού Διατάγματος. 

 Με την παρ. 23 απαλλάσσεται πρακτικά το Δημόσιο από τη νομιμοποίηση όλων των αυθαίρετων κατασκευών του. 

Τα συμφέροντα του «επενδυτή» κατισχύουν ως «εθνικού συμφέροντος» έναντι οποιουδήποτε άλλου σχεδιασμού ή δημόσιου ή ιδιωτικού συμφέροντος… Οι συνέπειες για το περιβάλλον, τη χώρα και τη ζωή των ανθρώπων ιδιαίτερα στις μικρές κοινωνίες, οι οποίες χάρη στη λογική all inclusive δε θα επωφεληθούν ούτε καν απ’ τη δημιουργία θέσεων δουλειάς ενώ θα υποστούν όλες τις συνέπειες, θα είναι ιδιαίτερα βλαβερές και ανεπίστρεπτες - βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μκροπρόθεσμα, διαλύοντας κάθε δυνατότητα για ήπια τουριστική ανάπτυξη. [Καταθέτω σχετικές εξαιρετικά αναλυτικές ανακοινώσεις του Συλλόγου Ελλήνων Πολεοδόμων και Χωροτακτών και της WWF]. 

Για όλους τους παραπάνω λόγους είναι αυτονόητο ότι δε θα καταψηφίσουμε απλώς το νομοσχέδιο, αλλά, με σκεπτικό που θ’ αναπτύξουν άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, θέτουμε και θέματα αντισυνταγματικότητας σε κρίσιμα σημεία του. 

Θέλω επίσης να ενημερώσω την Εθνική Αντιπροσωπεία ότι θα θέσουμε θέμα ονομαστικών ψηφοφοριών για τα άρθρα Πρώτο, Δεύτερο και Τρίτο. 

Επίσης για το Τέταρτο Άρθρο, κυρίως λόγω του οικονομικού στραγγαλισμού του ΤΕΕ & την οικονομική λεηλασία Πολυτεχνείων και Πανεπιστήμιων. Για το Πέμπτο Άρθρο, που αφορά στο Επικουρικό. Για το Έκτο Άρθρο, για την εξίσωση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης, που θα παγώσει όλη τη χώρα. Και φυσικά για την «τροπολογία-σκούπα» για σημαντικές διατάξεις της. Όπως για τη δημόσια περιουσία που περνάει στο ΤΑΙΠΕΔ - Υπουργεία, το Ελληνικό, Γουδή -, για την αύξηση πάνω από 300 ευρώ το χρόνο για κάθε αγρότη των ασφάλιστρων του ΟΓΑ και για την αναγκαστική ένταξη στο χρεωκοπημένο ΕΟΠΠΥ των τελευταίων βιώσιμων Ταμείων Υγείας. 

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, 

 Άκουσα χθες τον κ. Πρωθυπουργό να απευθύνεται στον ελληνικό λαό λέγοντας: «Θα σώσουμε την Ελλάδα όσοι το τολμήσουμε!». 

Εμείς λέμε στις ελληνίδες και τους έλληνες: Κανένας δεν πρόκειται να σας σώσει. Πάρτε αγωνιστικά στα χέρια σας την υπόθεση ης δικής σας ζωής! Μόνο έτσι θα σωθεί ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, η νέα γενιά και η τιμή της πατρίδας μας.