Oμιλία στην Ολομέλεια της Βουλής (25.4.2013) σχετικά με τις δύο τροπολογίες που κατέθεσαν βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σχετικά με τους απόστρατους στρατιωτικούς

Από τα Πρακτικά της Βουλής :

ΟΛΓΑ - ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, θα ήθελα να αναφερθώ στις δύο τροπολογίες για τους απόστρατους στρατιωτικούς που καταθέσαμε οι Βουλευτές Θοδωρής Δρίτσας, Δημήτρης Γάκης κι εγώ.

 Είπατε ότι δεν θα κάνετε δεκτή καμία τροπολογία Βουλευτών. Ζητούμε να το σκεφτείτε κι αν είναι δυνατόν να αναθεωρήσετε, τουλάχιστον σε σχέση με αυτές. 

 Σχετικά με την πρώτη τροπολογία, ζητούμε εξομοίωση στο ύψος της προβλεπόμενης μείωσης -μείον 20%- της σύνταξης με κατάργηση της προβλεπόμενης μείωσης -μείον 40%- για όλους όσοι συνταξιοδοτούνται χωρίς να έχουν αποστρατευτεί αυτεπάγγελτα από την υπηρεσία τους ή χωρίς να έχουν συμπληρώσει τριάντα πέντε έτη συντάξιμης υπηρεσίας. 

 Η πλειονότητα αυτών που δεν συμπλήρωσαν την 35ετία είναι χαμηλόβαθμοί και χαμηλοσυνταξιούχοι που δεν εξάντλησαν την ιεραρχία και τα όρια ηλικίας, ώστε να έχουν μία σύνταξη για αξιοπρεπή επιβίωση. 

Αντί να εντοπιστούν οι αιτίες που οδηγούν στην εθελούσια αποστρατεία, κόπηκαν τα επιδόματα, επιβλήθηκε η μείωση του 40% και απαγορεύτηκε το δικαίωμα στην εργασία, με αποτέλεσμα να χωριστούν οι απόστρατοι σε δύο κατηγορίες, θεωρούμενοι οι πιο αδύναμοι από αυτούς ως οι κατεξοχήν υπεύθυνοι για τη δημοσιονομική κατάσταση. 

Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη τροπολογία, αυτή έχει να κάνει με την άρση της απαγόρευσης της απασχόλησης απόστρατων συνταξιούχων. Η απαγόρευση αυτή είναι αντίθετη με ρητή τοποθέτηση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η συγκεκριμένη τροπολογία προωθείται προκειμένου να αρθεί η αδικία σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων στρατιωτικών συνταξιούχων, ανεξάρτητα από το χρόνο έναρξης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας, δεδομένου ότι πρόκειται για επαγγελματίες οι οποίοι δεν έχουν εγγυημένο μηνιαίο εισόδημα, ενώ είναι αναγκασμένοι να πληρώνουν εισφορές και φόρους και φέρουν οι ίδιοι τον κίνδυνο της δραστηριοποίησής τους και μάλιστα σε περίοδο ύφεσης. 

Διαφορετικά, οι συνταξιούχοι απόστρατοι, κόντρα σε οποιοδήποτε προσωπικό προγραμματισμό, είναι αναγκασμένοι να επιλέξουν ανάμεσα στην αναστολή της σύνταξής τους και στη διακοπή της εργασίας τους. Αν επιλέξουν να εργαστούν, θα πρέπει να έχουν εξασφαλισμένο τουλάχιστον το ποσό της σύνταξης που θα ανασταλεί, το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών που θα κληθούν να καταβάλλουν, το ποσό των εξόδων τους ως αυτοαπασχολούμενων και το ποσό των οικογενειακών-προσωπικών τους εξόδων. Δηλαδή, οδηγούνται ουσιαστικά στο περιθώριο του εργασιακού μνημονιακού Καιάδα. 

Βέβαια, το γενικότερο πρόβλημα των συνταξιούχων ένστολων αποστράτων με αναζήτηση σχέσης μισθωτής εργασίας –που αυτοί και αν είναι οι κατ’ εξοχήν «πληβείοι»- δεν μπορεί να λυθεί μόνο γι’ αυτούς, αλλά είναι επιτακτική ανάγκη και σας λέμε ότι πρέπει να υπάρξει άμεσα γενικότερη ρύθμιση.

 Θα ήθελα να σας διαβάσω κάποια αποσπάσματα από μια προσφυγή στο Συνήγορο του Πολίτη ενός απόστρατου αξιωματικού, που είναι αναρτημένη στο «opengov», η οποία νομίζω ότι τα λέει όλα για την πραγματική ζωή αυτών των ανθρώπων. 

Μάλιστα, τρέφω, κύριε Ντινόπουλε, εξαιρετικές αμφιβολίες για το αν ο συγκεκριμένος αξιωματικός είναι μαρξιστής-λενινιστής, σύμφωνα με τον ορισμό που δώσατε. 

Λέει μεταξύ άλλων –θα το καταθέσω και στα Πρακτικά στη συνέχεια- τα εξής: 

«Αποστρατεύτηκα το Δεκέμβριο του 2008 με δική μου αίτηση και σύμφωνα με όλους τους νόμους του κράτους που ίσχυαν, έχοντας τριάντα δύο χρόνια συντάξιμα. Η πολιτεία άλλαξε μονομερώς τα οικονομικά δεδομένα εις βάρος μου τρία χρόνια μετά την αποστρατεία μου, χωρίς να λάβει υπόψη τις καταβληθείσες κρατήσεις στα χρόνια υπηρεσίας και τους ισχύοντες νόμους, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο εμπάθεια στο πρόσωπό μου, αφού γνωρίζει ότι οδηγεί στην εξαθλίωση εμένα και την οικογένειά μου. 

…Κατά το χρόνο της αποστρατείας μου, καμία διάταξη δεν προέβλεπε ότι με μοναδικό κριτήριο άλλοτε την ηλικία μου –εξήντα ή πενήντα πέντε ετών ανάλογα- και άλλοτε τον τρόπο αποστρατείας μου και όχι τους νόμους, θα μου επιβάλλονταν επιπλέον εισφορές, κρατήσεις και φόροι από άλλους απόστρατους συναδέλφους που εξήλθαν του στρατεύματος με τους ίδιους νόμους και έχοντας πληρώσει τις ίδιες εισφορές με εμένα. 

 Από τα παραπάνω θεωρώ ότι υπέστην πλάνη και εξαπάτηση από την πολιτεία, με αποτέλεσμα να οδηγούμαι στην πτώχευση και στην ατομική και οικογενειακή εξαθλίωση. 

Κατόπιν αυτών ζητώ την παρέμβαση του Συνηγόρου του Πολίτη, προκειμένου α) να επανέλθω στην ενεργό υπηρεσία εφ’ όσον η πολιτεία θεωρεί ότι αποστρατεύτηκα παράνομα ή β) την ισόνομη, ισότιμη και συνταγματική συμπεριφορά της πολιτείας στα συνταξιοδοτικά και φορολογικά μου θέματα και όχι με διαχωρισμό από νόμους που δεν υπήρξαν κατά την αποστρατεία μου». 

Δεν έχει σημασία το όνομα του προσφεύγοντος. 

Το καταθέτω στα Πρακτικά. 

(Στο σημείο αυτό η Βουλευτής κ. Όλγα-Νάντια Βαλαβάνη καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής.) 

Τέλος, ήθελα να κλείσω την ομιλία μου με κάτι ακόμα. 

Εχθές μίλησα για το θέμα των τριάντα τιμητικών συντάξεων των καλλιτεχνών, που κόβονται σε είκοσι. Θα ήθελα να προσθέσω ένα στοιχείο. Η κ. Μαρία Κανελλοπούλου συναντήθηκε με την Ένωση Ελλήνων Τραγουδιστών, που έχει δύο χιλιάδες μέλη –μέσα είναι και γνωστοί τραγουδιστές- και της είπαν ότι σύμφωνα με αναλυτική έρευνα ανάμεσα στα μέλη τους, από το σύνολο των δύο χιλιάδων μελών της, τακτοποιημένοι συνταξιοδοτικά –δηλαδή, με δυνατότητα να πάρουν σύνταξη- είναι είκοσι, δηλαδή το 0,1%. 

Αυτή είναι η πραγματικότητα και το πρόβλημα που πρέπει να λυθεί. 

Σκεφτείτε, λοιπόν, κύριε Υπουργέ, το ζήτημα που έθεσε το Εικαστικό Επιμελητήριο για επαναφορά στις εκατό τιμητικές συντάξεις το χρόνο που είχαν θεσπιστεί το 1995, ένα κόστος 10 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο, δηλαδή ασήμαντο σε σχέση με όλα αυτά τα ζητήματα. 

Βέβαια, σε οποιαδήποτε περίπτωση, τουλάχιστον να μην κοπούν οι τριάντα που δίνονται μέχρι σήμερα, προκειμένου να εξοικονομηθεί ακριβώς ένα εκατομμύριο ευρώ το χρόνο. 

Σας ευχαριστώ.