Συνέχιση της συζήτησης για το ν/σχ του Υπ. Οικονομικών σχετικά τη ρύθμιση θεμάτων της Ε.Λ.Τ.Ε., αναμόρφωση Οργανισμού του Ν.Σ.Κ. και άλλες διατάξεις.

Συνέχιση της συζήτησης επί των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Ενσωμάτωση της Οδηγίας 2011/16/ΕΕ, ρύθμιση θεμάτων της Ε.Λ.Τ.Ε., αναμόρφωση Οργανισμού του Ν.Σ.Κ. και άλλες διατάξεις».

Κατά τη 2η μέρα (26.6.13) αναφέρθηκε στην τροπολογία για τις εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου προς της Τράπεζα της Ελλάδας και στο θέμα της "διευκόλυνσης" των ιδιωτικοποιήσεων με επίκεντρο τον Αστέρα Βουλιαγμένης.


 ΟΛΓΑ-ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με την τροπολογία που έχει κατατεθεί για την Τράπεζα της Ελλάδας επεκτείνονται ως τον Ιούνιο του 2014 οι εγγυήσεις του ελληνικού Δημοσίου προς την Τράπεζα της Ελλάδας, προκειμένου να μπορεί να δανείζεται από άλλες κεντρικές τράπεζες και να δανείζει με τη σειρά της τις ελληνικές τράπεζες, εξασφαλίζοντας ρευστότητα.

 Όπως μας πληροφορεί το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους με την έκθεσή του, τυχόν κατάπτωση του συνόλου αυτών των εγγυήσεων θα έχει κόστος ούτε λίγο ούτε πολύ 90 δισεκατομμύρια ευρώ συν τους τόκους συν άλλες επιβαρύνσεις. Αν και σε μια τέτοια περίπτωση η κατάρρευση της εμπιστοσύνης θα σήμαινε, βέβαια, κατάρρευση του ίδιου του τραπεζικού συστήματος –και αυτό θα ήταν το κεντρικό- ωστόσο καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι τι σημαίνουν αυτές οι εγγυήσεις.

Οι εγγυήσεις αποτελούν επί της ουσίας τίτλους -συνήθως ομόλογα τραπεζών- που έχουν εκδοθεί με εγγύηση του κράτους και δίνονται στην Τράπεζα της Ελλάδας για την παροχή πίστωσης.

Γενικότερα, είναι τίτλοι που εκδίδουν τα πιστωτικά ιδρύματα ελλειμματικών χώρων και τα προσφέρουν ως ενέχυρο στην κεντρική τους τράπεζα, η οποία τους παρέχει ρευστότητα μέσω του μηχανισμού Target 2. Μέσω αυτού του μηχανισμού απορροφά αυτήν τη ρευστότητα από κεντρικές τράπεζες πλεονασματικών χωρών της Ευρωζώνης, όπως είναι, παραδείγματος χάριν, η Bundesbank.

Πού προστίθεται αυτό το ποσό, από τη στιγμή που δίνεται ως εγγύηση; Στο ακαθάριστο εξωτερικό χρέος. Στο τέλος, για παράδειγμα, του 2012, πριν τη λήξη αυτών των εγγυήσεων στις 31 Δεκεμβρίου του 2012, υπήρχε εγγραφή 98 δισεκατομμυρίων, που αποτελούνταν από ομόλογα και μετρητά, στο ακαθάριστο εθνικό χρέος ως εγγυήσεις προς την Τράπεζα της Ελλάδος. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι αν τυχόν χρεοκοπήσει ένα πιστωτικό ίδρυμα, το ποσό της εγγύησης που θα καταπέσει, προστίθεται κατευθείαν στο επίσημο δημόσιο χρέος.

 Ας θυμηθούμε τι έγινε με την Κυπριακή Δημοκρατία και τον ELA, το μηχανισμό έκτακτης ρευστότητας, μέσω του οποίου η Τράπεζα της Κύπρου εξασφάλιζε ρευστότητα στη ΛΑΪΚΗ, παρά τις τεράστιες επισφάλειές της. Όλα αυτά τα δισεκατομμύρια που δεν θα έπρεπε να έχει δώσει στη ΛΑΪΚΗ, πέρασαν και είναι αυτήν τη στιγμή η βασική θηλιά στο λαιμό της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη μορφή του δημόσιου χρέους.

 Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να ρωτήσω σχετικά τον Υπουργό από τι ποσοστό τίτλων - και τι είδους τίτλων - και από τι ποσοστό μετρητών θα αποτελούνται οι νέες εγγυήσεις, που δίνονται σήμερα στην Τράπεζα της Ελλάδας -και μάλιστα αναδρομικά, για να καλυφθεί και το κενό τέτοιων εγγυήσεων κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013.


Δεύτερον, θα ήθελα να διευκρινιστεί πώς εξυπηρετούνται αυτά τα ομόλογα μέχρι σήμερα, με τι κόστος, τι διάρκεια κ.λπ.

 Σχετικά με το δεύτερο θέμα της τροπολογίας, να πω ότι ρυθμίζεται η συμμόρφωση της Τράπεζας της Ελλάδας με τις αποφάσεις για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους του Δεκεμβρίου του 2012, με τις οποίες δεν φαίνεται να συμμορφώνονται αυτή τη στιγμή οι περισσότερες από τις άλλες κεντρικές τράπεζες. Οι αποφάσεις αυτές αφορούν μεταφορά των κερδών από την πληρωμή από μεριάς ελληνικού δημοσίου των «ακούρευτων» ομολόγων, που παρακρατεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία επιστροφή αυτών των κερδών υποτίθεται ότι θα γινόταν μέσω των εθνικών τραπεζών.

 Τώρα μαθαίνουμε ότι αυτό – και μάλιστα με επιστροφή κερδών ύψους 265 εκατομμυρίων ευρώ στο ελληνικό δημόσιο- αφορά την Τράπεζα της Ελλάδας επίσης.

Η Τράπεζα της Ελλάδας, εν πάση περιπτώσει, θα επιστρέψει αυτό το ποσό - που το έχουν πληρώσει οι Έλληνες φορολογούμενοι, όπως και όλα τα υπόλοιπα ποσά.

Οι άλλες τράπεζες, κύριε Υπουργέ, τι θα κάνουν; Μαθαίνουμε τώρα ότι με βάση τη συμφωνία έτσι κι αλλιώς δεν θα επιστρεφόταν το σύνολο αυτών των κερδών, αλλά θα αφαιρούνταν τα «έξοδα» που υπολογίζει ως δικά της η κάθε κεντρική τράπεζα. Για παράδειγμα, η Bundesbank υπολογίζει ως «έξοδα» και αφαιρεί ποσοτικοποιημένο τον κίνδυνο μη πληρωμής μελλοντικών ελληνικών ομολόγων που λήγουν, δηλαδή τον λεγόμενο «κίνδυνο της χώρας».

 Ακόμα πιο σοβαρό είναι το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες δεν φαίνεται να συναινούν στη συμμόρφωση με βάση αυτά, για τα οποία έχουν δεσμευτεί, στο roll over ολόκληρου του ποσού των 20 δισεκατομμυρίων ομολόγων, που λήγουν στη διετία 2013-2014, σε μεταγενέστερες ημερομηνίες. Αυτό υπολογίζεται ότι μπορεί να δημιουργήσει ένα χρηματοδοτικό κενό έως 4 δισεκατομμύρια ευρώ στη διετία 2013-2014. Εάν προσθέσουμε και άλλα κενά που αυτή τη στιγμή εντοπίζονται, όπως τα 2 δις του ΕΟΠΥΥ, το 1 δισεκατομμύριο έως 1,5 δισεκατομμύρια από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ., ξέρουμε καλά τι σημαίνει χρηματοδοτικό κενό: Σημαίνει «νέα μέτρα».

Θα ήθελα να ακούσω τη σχετική τοποθέτηση του κυρίου Υπουργού και τι σκοπεύει να κάνει η Κυβέρνηση για την τήρηση της δέσμευσης των κεντρικών τραπεζών των άλλων χωρών. Θα πρέπει να σκεφτούμε ότι από τα 219 δισεκατομμύρια που θα έχει δανειστεί η χώρα στο πλαίσιο των Μνημονίων στο διάστημα 2010 έως το Δεκέμβρη του 2013 -εάν όντως εκταμιευθούν και οι υπόλοιπες δόσεις μέχρι το τέλος της χρονιάς- τα 163 δισεκατομμύρια από αυτά θα έχουν πληρωθεί στους δανειστές: Τα 122 δισεκατομμύρια ως τοκοχρεολύσια και τα υπόλοιπα ως κόστος του PSI και της επαναγοράς χρέους –απ’ το οποίο τώρα κάνουν πίσω ουσιαστικά- του Δεκέμβρη του 2012. Και αφαιρώντας και τα 48,5 δισεκατομμύρια που έχουν δεσμευτεί για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών λόγω PSI και ύφεσης, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι μόλις 7,8 δισεκατομμύρια συνολικά θα έχουν διοχετευτεί μέχρι τέλους του 2013 επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια, δηλαδή λιγότερο από 2 δισεκατομμύρια κάθε χρόνο, για το πρωτογενές έλλειμμα, δηλαδή για τις ανάγκες του ελληνικού λαού. Με άλλα λόγια, δανειστήκαμε πάνω από 210 δισεκατομμύρια για να μπουν στο έλλειμμα –αυτό δηλαδή που πραγματικά ενδιαφέρει τον ελληνικό λαό- τα 7,8 δισεκατομμύρια. Είναι ένα πανάκριβο νούμερο, ένας πανάκριβος τρόπος κάλυψης.

 Δεν έχω το χρόνο να πω κάτι άλλο. Θα πω μόνο ότι η ιστορία με τον «Αστέρα Βουλιαγμένης» και το ΕΣΧΑΔΑ, που πέρασε με το ν. 4092/2012, είναι για να μπορέσει να πουληθεί με όρους ιδιωτικής πολεοδομίας και χωροταξίας συνολικά η Χερσόνησος του Μικρού Καβουριού ή όπως είπε στην ακρόαση των φορέων ο εντεταλμένος σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ, ο κ. Ταμπρατζής, να ξεκαθαριστεί το μείγμα ξενοδοχείων, τουριστικών κατοικιών και οικιστικής αξιοποίησης, σύμφωνα με το τι θέλουν οι δανειστές.

Θα σας πω ότι έχει ξεσηκωθεί ο κόσμος της περιοχής για αυτή την υπόθεση. Στις 3 Ιουνίου η Συντονιστική Επιτροπή για τη Διάσωση της Παραλίας του Σαρωνικού κατέθεσε προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας ενάντια στην απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων, με την οποία μεταβιβάστηκε στο ΤΑΙΠΕΔ το δικαίωμα υψηλής κυριότητας του ΕΟΤ για έκταση 110.000 τετραγωνικών μέτρων στο μικρό Καβούρι, που είναι συνέχεια του «Αστέρα Βουλιαγμένης».

Επίσης, να σας πω ότι μέσα στην έκταση του «Αστέρα» υπάρχει ο ναός του Απόλλωνα Ζωστήρα του 6ου π.Χ. αιώνα και σημαντικά προϊστορικά κατάλοιπα: πρωτοελλαδικό νεκροταφείο και άλλα. Αυτά -και πριν απ’ όλα ο ναός- θεωρούνται αρχαία μνημεία πρώτης γραμμής.

Σε ερώτηση που καταθέσαμε μαζί με άλλους Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, η Γενική Γραμματεία Πολιτισμού μας απάντησε ότι αυτή τη στιγμή εκκρεμεί να οριοθετηθεί η προστασία του ναού με καθορισμό ζώνης Α’, που βρίσκεται μέσα στο πωλούμενο. Πόση θα είναι βέβαια αυτή η ζώνη Α’, αν δηλαδή οι σεζλόνγκ θα είναι στο περίγυρο του ναού, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Δεν ξέρω αν υπάρχει σχετική πρόβλεψη για το ναό στο διαγωνισμό, που έχει προκηρυχθεί. Υπάρχει τεράστια ανταπόκριση «επενδυτών» γιατί, απ’ ό,τι λέγεται, δεν υπάρχει πουθενά αλλού να πουλιέται μια τέτοια τεράστια δημόσια παραθαλάσσια έκταση στην ίδια την πρωτεύουσα. Είναι πραγματικά κάτι το μοναδικό.

Ο κ. Ταμπρατζής είπε στην ακρόαση των φορέων ότι δεν είναι σωστό να λέμε ότι «ξεπουλάει» το ΤΑΙΠΕΔ, γιατί δεν υπάρχουν γενικά -σχεδόν για τα πάντα- ενδιαφερόμενοι αγοραστές. Πώς μπορείς να ξεπουλάς κάτι για το οποίο δεν υπάρχει ενδιαφέρον; Μα ίσα-ίσα, αυτός είναι ο τρόπος για να ξεπουλάς, γι’ αυτό δεν υπάρχουν και ενδιαφερόμενοι. Ό,τι έχει πουληθεί μέχρι τώρα είναι κατά κανόνα με ένα υποψήφιο και έχει κυριολεκτικά ξεπουληθεί, ξεκινώντας από τον Ερημίτη, που έχει μέσα μέχρι και περιοχή Natura, που πουλήθηκε στην NCH CAPITAL, ένα αμερικάνικο επιθετικό fund, μοναδικό υποψήφιο, για 45 ευρώ το τετραγωνικό μέτρο, με περιοχή Νatura και παραλία, και φτάνοντας στη ΔΕΣΦΑ, που ετοιμάζονται να την πουλήσουν –μόλις αποσύρθηκαν οι άλλοι και έμειναν μόνοι οι Αζέροι- για 400 εκατ. ευρώ, που θεωρείται μάλιστα και αυξημένη προσφορά, γιατί ξέρουμε ότι η δεσμευτική ήταν 305, όταν η ίδια η SOCAR το Γενάρη είχε δώσει 750 εκατομμύρια ευρώ. Μειώθηκε δηλαδή αμέσως στο μισό η προσφορά. Αν αυτό δεν είναι ξεπούλημα, δεν ξέρω πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί 

Ευχαριστώ πολύ. 

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ)