Ομιλία στην Ολομέλεια για την τροπολογία που υποχρεώνει το Δημόσιο να αποζημιώνει τους "επενδυτές"

Ομιλία Νάντιας Βαλαβάνη στην Ολομέλεια της Βουλής για την τροπολογία που υποχρεώνει το Ελληνικό Δημόσιο να αποζημιώνει τους "επενδυτές" και που κατατέθηκε στο νομοσχέδιο για τον ΕΟΠΥΥ (6.2.2014)

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΕ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΠΒ΄

 Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014 

Συνέχιση της συζήτησης επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας «Πρωτοβάθμιο Εθνικό Δίκτυο Υγείας (Π.Ε.Δ.Υ.), αλλαγή σκοπού Ε.Ο.Π.Υ.Υ. και λοιπές διατάξεις».

ΟΛΓΑ-ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η συζήτηση αφορά ένα κρίσιμο νομοσχέδιο, αυτό για τη διάλυση του ΕΟΠΥΥ και ταυτόχρονα της δημόσιας και δωρεάν πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

 Όλοι ξέρουμε ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει, καθώς η μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε αποκλειστικά αγοραστή υπηρεσιών υγείας ουσιαστικά εξαλείφει τα τελευταία υπολείμματα θεσμών που βασίστηκαν στο ΕΣΥ της δεκαετίας του ’80 και στο τελευταίο τους στάδιο, δηλαδή σε ό,τι έχει απομείνει από την εφαρμογή τεσσάρων χρόνων μνημονιακών πολιτικών «κουρέματος» της δημόσιας υγείας, που επέτρεπε ακόμα –βέβαια με μεγάλη ταλαιπωρία και καθυστέρηση- τη δωρεάν και χωρίς οικονομική συμμετοχή πρόσβαση στη δημόσια πρωτοβάθμια περίθαλψη όσων είναι ακόμα σήμερα ασφαλισμένοι. 

 Με άλλα λόγια, η Κυβέρνηση στις σημερινές συνθήκες κρίσης που βάθυναν αφάνταστα οι αποτυχημένες μνημονιακές πολιτικές, αντί να πάρει μέτρα βελτίωσης και περιφρούρησης αυτής της πρόσβασης σε δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες υγείας και διεύρυνσής της, ώστε να συμπεριλαμβάνει σε όλη της την έκταση τα 3 εκατ. των ανασφάλιστων, ιδιωτικοποιεί βίαια παραπέρα και συρρικνώνει το εύρος της πρωτοβάθμιας δημόσιας υγείας, προχωρώντας στην «κατεδάφιση» ό,τι δωρεάν και δημόσιου είχε απομείνει. 

 Σαν να μην έφτανε αυτό, κατά την προσφιλή της συνήθεια η Συγκυβέρνηση κατέθεσε στο πλαίσιο του παρόντος νομοσχεδίου μία εξίσου κρίσιμη –αν και αφορά άλλους τομείς της δημόσιας και της κοινωνικής ζωής- τροπολογία. Η τροπολογία προβλέπει ότι το Ελληνικό Δημόσιο θα συνυπογράφει μαζί με το ΤΑΙΠΕΔ όποιες συμβάσεις εκποίησης δημόσιας περιουσίας κρίνει, αναλαμβάνοντας υποχρέωση αποζημίωσης των επενδυτών σε περίπτωση που ζημιωθούν από καθυστερήσεις οφειλόμενες «σε πράξεις ή παραλείψεις δημοσίων υπηρεσιών», όπως η Αρχαιολογία ή η Πολεοδομία». 

 Η πρωτοφανής αυτή πρόβλεψη θα καθιστά το Δημόσιο –και μάλιστα εθελοντικά- δικαστικά υπόλογο με την παραμικρή αφορμή σε οποιοδήποτε κερδοσκοπικό fund ή πολυεθνική, που ανά πάσα στιγμή μπορούν να αρχίσουν να προβάλλουν αξιώσεις αποζημίωσης. Και ξέρουμε έτσι κι αλλιώς τι λυσσασμένους δικαστικούς αγώνες δίνουν στα διεθνή δικαστήρια –συνήθως του Λονδίνου και των ΗΠΑ- τα διάφορα διεθνή funds ενάντια σε κυβερνήσεις που επιχειρούν να αμφισβητήσουν τις θέσεις ασφυκτικής κυριαρχίας τους στην οικονομία της χώρας τους, που έχουν κατακτήσει χάρη στην πολιτική ξεπουλήματός της μέσω ιδιωτικοποιήσεων προηγούμενων νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων. 

 Γι’ αυτό πρέπει να σας πω ότι για εμάς είναι φανερό ότι νομοθετώντας έτσι η Κυβέρνηση, δεν περιορίζεται να στριμώξει μόνο τον εαυτό της, αλλά φροντίζει και για το μέλλον, για οποιαδήποτε αυριανή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/Αριστεράς, αποφασισμένη να απαλλαγεί από τα Μνημόνια, καθώς η ρήτρα αυτή προφανώς κατ’ εντολήν δανειστών και επενδυτών θα περιέχεται πλέον σε όσες συμβάσεις προλάβει να υπογράψει μέχρι τις εκλογές. 

 Με άλλα λόγια, αν η ρήτρα αυτή ψηφισθεί, η παρεμπόδιση της υπογραφής τέτοιων συμβάσεων θα συνιστά πλέον αγώνα δρόμου. Οι προσπάθειες επίκλησης στην Αιτιολογική Έκθεση δυο «αιτιολογιών» για την προτεινόμενη ρύθμιση, δεν αποτελούν παρά φθηνές δικαιολογίες, που ωστόσο ο τόπος θα πληρώσει πραγματικά πανάκριβα.

Πρώτον, η Κυβέρνηση επικαλείται την ανάγκη επιτάχυνσης των ιδιωτικοποιήσεων, επειδή το συνολικό τους αντίτιμο καταβάλλεται στον ειδικό λογαριασμό των δανειστών στην Τράπεζα της Ελλάδος, με προορισμό την αποπληρωμή ενός μη βιώσιμου δημόσιου χρέους, πράγμα που κατά την αιτιολογική έκθεση αποτελεί «εθνικό διακύβευμα».

 Αντίθετα, δεν μας λέει τίποτα για το ότι τέτοια θηριώδη χρέη δεν πληρώθηκαν ποτέ στην παγκόσμια ιστορία ή ότι τυχόν επιμήκυνση του χρέους κατά 50 χρόνια, σύμφωνα με ό,τι φαίνεται να έχει ήδη συνομολογηθεί –είναι το γερμανικό σχέδιο- μεταξύ Κυβέρνησης και Τρόικας, απηχώντας ελληνικές κυβερνητικές δηλώσεις εδώ και μήνες, όπως και το χθεσινό δημοσίευμα του Bloomberg, σημαίνει πρακτικά για την Ελλάδα Μνημόνιο πολύ πέρα από τα μέσα του 21ου αιώνα. 

Γιατί, κάτι που αποφεύγει να μας εξηγήσει είναι ότι ο Δεύτερος Ευρωπαϊκός Κανονισμός «two-pack», του Μαΐου 2013, προβλέπει ότι μέχρις ότου αποπληρωθεί το 75% του χρέους τους, οι χώρες που βρίσκονταν σε καθεστώς Μνημονίου τη συγκεκριμένη περσινή ημερομηνία, δηλαδή η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Ελλάδα, παραμένουν σε καθεστώς ακριβώς αντίστοιχο με το σημερινό, υπογράφοντας στο τέλος του κανονικού Μνημονίου, ένα Μνημόνιο Μακροοικονομικής Συνεργασίας με ελέγχους για το στόχο και νέα μέτρα, ακριβώς όπως και σήμερα, από Επιτροπή της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δηλαδή από μία «Δόικα» στη θέση της Τρόικας, εφόσον από την αξιολόγηση που θα γίνεται 4 φορές το χρόνο, προκύψει ότι δεν βγαίνει κάποιος στόχος, ακριβώς δηλαδή όπως σήμερα. 

 Είναι αυτό που περιέγραψα και βγάζοντας το ίδιο συμπέρασμα στον Όλι Ρεν στη Διακοινοβουλευτική Συνδιάσκεψη στο Βίλνιους της Λιθουανίας. Ο κ. Ρεν το επιβεβαίωσε, λέγοντας ότι «η Ελληνίδα συνάδελφος περιγράφει με ακρίβεια αυτό που προβλέπεται». 

 Άρα, σε συνθήκες που μια χρονική επιμήκυνση για 50 χρόνια αποτελεί πρακτικά Μνημόνιο για πάντα, «εθνικό διακύβευμα» αποτελεί όχι το εφάπαξ ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας για αποπληρωμή ενός χρέους που επίσημα θα πληρώνουν και τα παιδιά των παιδιών των παιδιών μας, μιας δημόσιας περιουσίας απολύτως αναγκαίας για οποιοδήποτε πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης, ώστε λαός και χώρα να μπορέσουν να σταθούν ξανά στα πόδια τους, αλλά η επίτευξη συμφωνίας –αυτό είναι το πραγματικό «εθνικό διακύβευμα»- για απαλλαγή από το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, μορατόριουμ τόκων και αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης! Ό,τι ακριβώς, δηλαδή, προέβλεπε η Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 για τη Γερμανία. 

Δεύτερον, η Κυβέρνηση διαβεβαιώνει ότι «το ελληνικό δημόσιο υπέχει ούτως ή άλλως αντικειμενική εξωσυμβατική ευθύνη για τις παράνομες πράξεις και παραλείψεις των ως άνω φορέων και υπηρεσιών που είναι όργανά του», κατά το άρθρο 105 του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα και πως η συγκεκριμένη ρύθμιση κρίνεται εύλογη για λόγους «ασφάλειας δικαίου» απέναντι στους «επενδυτές».

 Εδώ επιχειρείται εξόφθαλμη λαθροχειρία. Το άρθρο 105 αφορά παράνομες πράξεις των δημόσιων υπηρεσιών, και βέβαια σ’ αυτή την περίπτωση ισχύει και εφαρμόζεται έτσι κι αλλιώς και για τις ιδιωτικοποιήσεις, χωρίς να απαιτούνται πρόσθετες ρυθμίσεις.

 Η προτεινόμενη ρύθμιση, όμως, αφορά όλες τις πράξεις φορέων και υπηρεσιών του δημοσίου, δηλαδή και τις νόμιμες, τις περιπτώσεις κατά τις οποίες οι καθυστερήσεις προκύπτουν όχι επειδή παραβιάζεται αλλά επειδή εφαρμόζεται η νομοθεσία.

 Με άλλα λόγια, η ρύθμιση αυτή όχι μόνο δεν οδηγεί σε ασφάλεια δικαίου, όπως ψευδώς ισχυρίζεται η Κυβέρνηση στην Αιτιολογική Έκθεση, αλλά αντίθετα με το πρόσχημα της αποφυγής καταβολής αποζημίωσης από μεριάς του δημοσίου, ουσιαστικά προτρέπει τις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς στη χαλαρή εφαρμογή και την μη τήρηση των όποιων προστατευτικών για το περιβάλλον, την πολεοδομία και τις αρχαιότητες κανόνων δικαίου δεν έχουν ακόμη κατεδαφιστεί μετά τις νομοθετικές ρυθμίσεις που επιβλήθηκαν μέσω των μνημονίων. 

 Το συμπέρασμα είναι -και κλείνω- ότι η τροπολογία αυτή υποχρεώνει το Ελληνικό Δημόσιο να αποζημιώνει «επενδυτές», ακόμη και στις περιπτώσεις που επέρχεται βλάβη στην επένδυσή τους, επειδή οι αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες κάνουν τη δουλειά τους εφαρμόζοντας τη νομοθεσία. 

Ταυτόχρονα, αν ψηφιστεί θα λειτουργεί ως διαρκής εκβιασμός στους αρμόδιους δημόσιους υπαλλήλους και τις δημόσιες υπηρεσίες να κάνουν τα «στραβά μάτια» προκειμένου να μην υποχρεωθεί το Ελληνικό Δημόσιο σε αποζημιώσεις, δηλαδή τους προτρέπει σε κατ’ επανάληψη παράνομες πράξεις. 

 Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά την άμεση και οριστική απόσυρση αυτής της τροπολογίας και καλεί το ίδιο να κάνουν και οι Βουλευτές όλων των κομμάτων.

 Και βεβαίως, αν δεν αποσυρθεί, θα προτείνουμε ονομαστική ψηφοφορία, ώστε για τις αυριανές δικαστικές περιπέτειες του Ελληνικού Δημοσίου και για ό,τι θα καλείται να πληρώσει με χρήματα των φορολογουμένων, να πάρει ο κάθε Βουλευτής τη δική του ευθύνη.

 Ευχαριστώ πάρα πολύ.