Ομιλία της Ν. Βαλαβάνη σχετικά με την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ για τους Μικροομολογιούχους (12.11.2014)

Ομιλία Νάντιας Βαλαβάνη στην Ολομέλεια της Βουλής σχετικά με την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ για τους μικροομολογιούχους (12.11.2014)

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΙΕ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ  ΚΕ΄

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

ΟΛΓΑ-ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, όπως ξέρετε, ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε στο παρόν νομοσχέδιο τροπολογία για την αποκατάσταση σημαντικού μέρους της ζημιάς που υπέστησαν τα φυσικά πρόσωπα κάτοχοι τίτλων από το PSI, με επίκεντρο τους μικροομολογιούχους για ποσά έως 100.000 ευρώ, που αποζημιώνονται στο ακέραιο.

Είμαστε σε μια περίοδο που η ζημιά, που έχει επέλθει στην πραγματική οικονομία της χώρας από τη διαχείριση της κρίσης μέσω μνημονίων που υπαγορεύτηκαν από τους δανειστές, έτσι ώστε βρέξει-λιάξει να συνεχίζουν να πληρώνονται  τα χρήματά τους, κάνει την κατάσταση της οικονομίας της χώρας τραγική.

Πρόκειται για αποκατάσταση μιας μεγάλης αδικίας σε βάρος 15.000 οικογενειών, που είδαν μέσα σε μια νύχτα να εξανεμίζονται οι κόποι μιας ζωής, κατατεθειμένοι στον ασφαλέστερο τρόπο οικογενειακής αποταμίευσης, σύμφωνα με τις μέχρι τότε διαβεβαιώσεις του Ελληνικού Κράτους.

Ας θυμίσουμε, όμως, κάποια βασικά στοιχεία για το PSI, που εξηγούν γιατί αντί να επέλθει το δραστικό «κούρεμα» του δημόσιου χρέους, που χρειαζόταν η χώρα, ουσιαστικά «πυροβολήσαμε τα πόδια μας». Θύματα αυτής της διαδικασίας του PSI στάθηκαν επίσης τα ασφαλιστικά ταμεία και οι ελληνικές τράπεζες. Που είναι και οι μόνες, όμως, από τις τρεις κατηγορίες, για τις οποίες υπήρξε μέριμνα για την ανακεφαλαιοποίησή τους, έναντι των απωλειών που κατέγραψαν, χωρίς όμως ανάλογη μέριμνα για τη διαχείριση των «κόκκινων» δανείων, προκαλώντας έκρηξη των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η υπερχρεωμένη σήμερα πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας και βέβαια οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Πρώτο στοιχείο: Μεταξύ Μαρτίου 2010 και Μαρτίου 2012, που έγινε το PSI, στην Ευρώπη εξελίσσονταν δύο αντίστροφες παράλληλες διαδικασίες. Κατά παράβαση της υπόσχεσης για διακράτηση των ελληνικών ομολόγων, που οι γαλλικές και οι γερμανικές τράπεζες είχαν δώσει στην ειδική συνεδρίαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το Μάρτιο του 2010 για το ελληνικό χρέος και στη βάση της οποίας αποφασίστηκε να μη γίνει «κούρεμα», οι ευρωπαϊκές τράπεζες «ξεφορτώνονταν» επί δύο χρόνια τα ελληνικά τους ομόλογα, με αποτέλεσμα τη στιγμή του PSI η καθαρή θέση τους να έχει κατέβει από τα 141 δις το 2010 σε μόλις 35 δις.

Την ίδια στιγμή σχεδόν 30 δις από αυτά τα ομόλογα «φορτώνονταν» κυρίως, αλλά όχι μόνο, οι ελληνικές τράπεζες, με αποτέλεσμα η συνολική καθαρή θέση της Ελλάδας σε ελληνικά ομόλογα για το ίδιο διάστημα να ανέλθει από 57 δις σε 86 δις -μια τεράστια αύξηση, της τάξης άνω του 50%-, ενώ το μεγαλύτερο μέρος από το υπολειπόμενο μέρος που «ξεφορτώθηκαν», δηλαδή άλλα 43 δις, τα αγόρασε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα : Είναι τα ομόλογα, που λήγουν σήμερα και πληρώνουμε κάθε τόσο την ονομαστική τιμή τους στο ακέραιο, ενώ η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα έχει αγοράσει σε «σπασμένες» τιμές στη δευτερογενή αγορά.

Το αποτέλεσμα ήταν, όπως περιγράφει και η Τράπεζα της Ελλάδας στην Έκθεσή της με τίτλο «Το Χρονικό της μεγάλης κρίσης 2008-2013» στη σελίδα 107, ενώ σε όρους ονομαστικής αξίας το δημόσιο χρέος από το PSI που έγινε το Μάρτη του 2012 και την επαναγορά ομολόγων που έγινε το Δεκέμβρη του 2012 μειώθηκε συνολικά ονομαστικά σχεδόν κατά 138 δις, η πραγματική καθαρή μείωση του χρέους ήταν μόλις 51,2 δις.

Χάριν και στις δανειακές συμβάσεις των μνημονίων, τα ποσά των οποίων διοχετεύθηκαν σχεδόν εξολοκλήρου στη συνεχιζόμενη πληρωμή του δημόσιου χρέους, το δημόσιο χρέος από τότε μέχρι τώρα κατάφερε να αυξηθεί, όχι μόνο σε σχέση με το συρρικνωνόμενο ΑΕΠ, από το 129% του ΑΕΠ τότε που μας βάλανε στο Μνημόνιο, στο 175% του ΑΕΠ σήμερα, αλλά και σε απόλυτους όρους: Από τα 298,5 δις του 2009 στα 322,5 δις του Ιουνίου του 2014.

Δεύτερη διαπίστωση: Με ένα χρέος μεγαλύτερο -και σχετικά και απόλυτα- από το μέγεθος που μας έβαλε στο καθεστώς των, κοντά 450 σήμερα, νόμων που καθιστούν πλέον το Μνημόνιο μνημονιακό καθεστώς, η Κυβέρνηση - σε συνεργασία με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης κ. Ρέγκλινγκ και κόντρα στις εκτιμήσεις της τεράστιας πλειοψηφίας των διεθνών αναλυτών, που θεωρεί ότι ένα χρέος ύψους 175% του ΑΕΠ δεν είναι βιώσιμο, δηλαδή δεν μπορεί ποτέ να αποπληρωθεί - , προκειμένου να «πουλήσει», σε αυτήν την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που ζούμε, «έξοδο από το Μνημόνιο», επιδιώκει να αποσπάσει σήμερα «πιστοποιητικό βιωσιμότητας του χρέους», προκαταλαμβάνοντας οποιαδήποτε κίνηση πραγματικής ανακούφισης του λαού και της χώρας.

             Μ’ αυτό το background, κατατίθεται η τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ για τους μικροομολογιούχους, που ουσιαστικά τιμωρήθηκαν, επειδή εμπιστεύθηκαν το Ελληνικό Δημόσιο.

Να υπενθυμίσουμε ότι πριν την έναρξη του PSI, τα φυσικά πρόσωπα είχαν διαβεβαιώσεις ότι θα εξαιρεθούν από τη συνολική διαδικασία. Και εξαναγκάστηκαν να συμμετάσχουν χωρίς να έχουν δώσει τη συγκατάθεσή τους, λόγω της ενεργοποίησης της Ρήτρας Συλλογικής Δράσης. Προεκλογικά οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν αναγνωρίσει το δίκιο τους και υποσχέθηκαν λύση στο πολύ σοβαρό πρόβλημά τους. Πρόκειται για υποσχέσεις που έμειναν στα λόγια, όπως και τόσες άλλες. Αποτέλεσμα ήταν η μαζική εξαθλίωσή τους και η απόγνωση που, δυστυχώς, κατέληξε σε κάποιες περιπτώσεις και σε ανθρώπινες και οικογενειακές τραγωδίες.

Ταυτόχρονα, το ζήτημα των μικροομολογιούχων μετατράπηκε σε βαρύνον θέμα της πολιτικής ατζέντας, επειδή η αδικία που διαπράχθηκε σε βάρος τους ήταν παράλογα κατάφωρη, αλλά και επειδή οι ίδιοι οι μικροομολογιούχοι δεν υποτάχθηκαν στις αποφάσεις της μνημονιακής Συγκυβέρνησης και μέχρι σήμερα συνεχίζουν να αγωνίζονται ανυποχώρητα.

Γι’ αυτό και το πρόβλημα των μικροομολογιούχων κάθε άλλο παρά προσφέρεται σήμερα για μικροκομματική εκμετάλλευση. Και το λέω αυτό, επειδή εμφανίζεται πάλι απόπειρα της Συγκυβέρνησης –αυτή τη φορά, δυστυχώς, μέσω του Υφυπουργού Οικονομικών- να ξαναζεστάνει το θέμα παίρνοντας την εγκαταλελειμμένη μετεκλογικά, προεκλογική σκυτάλη από τους κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλο.

Αλήθεια, πιστεύει η Κυβέρνηση ότι άνθρωποι που την «πάτησαν» ήδη μια φορά και στη συνέχεια αγωνίστηκαν και αγωνίζονται τόσο ανυποχώρητα, θα την «πατήσουν» και δεύτερη και θα αποδειχθούν τόσο εύκολα θύματα;

Ο κ. Μαυραγάνης δήλωσε ότι προς το παρόν η Κυβέρνηση ακόμα μελετά το θέμα από δημοσιονομική και νομική άποψη για να βρεθεί η βέλτιστη εφικτή λύση. Επειδή, όμως, εκλογές θα έχουμε το πιθανότερο μέσα στους επόμενους λίγους μήνες, δεν έχει πολύ καιρό για να νομοθετήσει προεκλογικά. Ας επισπεύσει, λοιπόν, τη μελέτη.

Εμείς καταθέσαμε την τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ, και μαζί μας σχεδόν όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης κατέθεσαν παρεμφερείς τροπολογίες. Και πρέπει να τονίσω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στάθηκε από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των χιλιάδων ομολογιούχων. Και αυτό το κάναμε τόσο για να βρεθεί μια βιώσιμη, στις σημερινές συνθήκες καταστροφής της οικονομίας της χώρας και των ανθρώπων της, λύση ως προς το οικονομικό σκέλος όσο και για την ηθική αποκατάστασή τους.

Λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, στην οποία έχει περιέλθει η χώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ επεξεργάστηκε, μετά από διαβούλευση με τους εκπροσώπους των ομολογιούχων, την καλύτερη δυνατή στις παρούσες συνθήκες λύση αποκατάστασής τους και την αποτύπωσε, όπως παρουσιάζεται στην παρούσα τροπολογία.

Έτσι, στη ρύθμιση υπάγονται φυσικά πρόσωπα - δικαιούχοι τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν ως «επιλέξιμοι τίτλοι» και αντικαταστάθηκαν με νέους τίτλους εκδόσεως του Ελληνικού Δημοσίου σύμφωνα με το ν. 4050/2012 κατά τη διαδικασία αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους –PSI- υπό την προϋπόθεση ότι: Δεν δηλώθηκε ρητώς εκ μέρους τους συναίνεση στη διαδικασία αντικατάστασης. Δεν πρόκειται για επαγγελματίες επενδυτές. Δεν πρόκειται για πρόσωπα που έχουν λάβει κρατικούς τίτλους ως αποζημίωση απόλυσης. Για τους τελευταίους πρέπει να υπάρξει ειδική ρύθμιση.

Η αποκατάσταση της ζημιάς των ως άνω προσώπων, η οποία υπολογίζεται στο 53,5% της αξίας των τίτλων πριν την αντικατάστασή τους, γίνεται με την έκδοση νέων τίτλων. Πρόκειται για Ομόλογα Ελληνικού Δημοσίου Ειδικού Σκοπού. Η αποκατάσταση θα αφορά το 100% για ζημιά ως 100.000 ευρώ, ενώ για το μέρος της ζημιάς που ξεπερνά αυτό το ποσό, η αποκατάσταση θα είναι μερική. Στην τροπολογία υπάρχει ολόκληρος ο πίνακας.

Εκείνο που προέχει –και με αυτό κλείνω, κύριε Πρόεδρε- είναι να βρεθεί λύση σε ένα μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα. Να αποκατασταθούν οι μικροομολογιούχοι και, αν αυτό είναι δυνατόν, η πληγείσα αξιοπιστία του ελληνικού Δημοσίου, του Ελληνικού Κράτους και της δημοκρατικής λειτουργίας της ελληνικής κοινωνίας έναντι των πολιτών. Και να υπάρξει πάλι αύριο η δυνατότητα εσωτερικού δανεισμού του Δημοσίου από τους πολίτες, απαραίτητο για να ξανασταθεί η χώρα στα πόδια της και για να μπορέσει να υπάρξει παραγωγική ανασυγκρότηση.

Εμείς δεσμευόμαστε ότι μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αύριο στη διακυβέρνηση της χώρας θα κάνει πράξη την παρούσα πρόταση-τροπολογία και θα αποκαταστήσει οικονομικά και ηθικά το δίκιο και τις απώλειες χιλιάδων μικροομολογιούχων και των οικογενειών τους.

Όπως και αυτοί όμως, έτσι και εμείς θα προτιμούσαμε αυτό να γίνει προεκλογικά, να γίνει σήμερα.

Αυτή είναι η πρόκληση που απευθύνουμε στην Κυβέρνηση.

«Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα».

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)