Προδημοσίευση ΕΦΣΥΝ για το βιβλίο της Ν.Β. "ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ - Η Ανατροπή μιας Ανατροπής", 6.12.2016

Προδημοσίευση  ΕφΣυν       

«Τρίτο Μνημόνιο: Η ανατροπή μιας ανατροπής»

               

Η Νάντια Βαλαβάνη θα παρουσιάσει το βιβλίο της

«Τρίτο Μνημόνιο: Η ανατροπή μιας ανατροπής» 

05.12.2016, Συντάκτης: ΕΦ.ΣΥΝ.

«Να φεύγεις από όσα νόμισες γι’ αληθινά, μήπως φτάσεις κάποτε σ’ αυτά». Η Νάντια Βαλαβάνη «δανείζεται» ποίημα ανώνυμης blogger στο νέο της βιβλίο «Τρίτο Μνημόνιο: Η ανατροπή μιας ανατροπής», που κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα από τις εκδόσεις Λιβάνη. Δυο χρόνια από την «Αρπαγή της Ελλάδας», η Ν. Βαλαβάνη επανέρχεται σε ριζικά διαφορετικές συνθήκες. Είναι, πλέον, «πρώην».

Απ’ αυτή τη θέση συνεχίζει τη διερεύνηση θεμάτων της «Αρπαγής», καταθέτοντας «προσωπικά τεκμήρια μιας συλλογικής διάψευσης» (δημοσιευμένα, αδημοσίευτα και κάποια «εσωτερικά» κείμενα) - και αποτιμά κριτικά τη συγκλονιστική διετία 2015-2016.

Συμπεριλαμβάνοντας τη «σύντομη άνοιξη» της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., το εξάμηνο της υπουργικής της θητείας, τη συντριπτική συνθηκολόγηση της ηγετικής ομάδας κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ και τον ενάμιση χρόνο εφαρμογής του Τρίτου Μνημονίου. Κι επιχειρώντας να δώσει καταρχήν απαντήσεις στο ερώτημα: Τι να κάνουμε; 

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη: Το πρώτο («Από το πρώτο πείραμα ελπίδας στην εφαρμογή του Τρίτου Μνημονίου») εξετάζει το Τρίτο Μνημόνιο κυρίως από τη σκοπιά των ζητημάτων που χειρίστηκε η ίδια ως αναπληρώτρια υπουργός Οικονομικών (φορολογία και δημόσια περιουσία). Το δεύτερο («Πρώτη φορά Αριστερά») αναλύει τις πολιτικές παρενέργειες της στρατηγικής συνθηκολόγησης του ΣΥΡΙΖΑ - στην Αριστερά, τον λαό και τη χώρα.

Στο τρίτο («Επί “προσωπικού”») ανατέμνει μια επιχείρηση «δολοφονίας χαρακτήρα», που «συνελήφθη» σε Ηράκλειο και Αθήνα κι έκανε πρωτοσέλιδα μέχρι το Βερολίνο. Από το βιβλίο προδημοσιεύουμε τρία σύντομα αποσπάσματα:

1. «Κυβέρνηση αριστερών» ή «κυβέρνηση της Αριστεράς»;

[…]Αλλο είναι μια «σκοτεινή εποχή» για την πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας και άλλο για τις ελίτ. Εγκαταλειμμένες από το κόμμα που έγινε κυβέρνηση μ’ ένα τέτοιο πρόγραμμα ως –στην καλύτερη περίπτωση– «μνήμες από μια λάθος εποχή», βρίσκονται ήδη αντιμέτωπες με την, σε πλήρη εξέλιξη, επιχείρηση μιας ιδιόμορφης εσωτερικής «συμμορίας των Μνημονίων»: κομμάτων και ανθρώπων που ο ρόλος τους στάθηκε κρίσιμος για την εγκατάσταση του μνημονιακού καθεστώτος. Αυτή η επιχείρηση τιμολογεί ακόμη και το πόσο κόστισε δήθεν η αντίσταση στο μνημονιακό καθεστώς: όσο το δάνειο που συνοδεύει το Τρίτο Μνημόνιο […]

Σε μια τόσο δύσκολη όσο η σημερινή κατάσταση, δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις. Το σίγουρο είναι ότι απαντήσεις δεν μπορεί να δώσει η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., που αυτοσυστήνεται ως ιδιόμορφη «συνέχιση» και «τομή» ταυτόχρονα της «κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας» που αναδείχτηκε τόσο θριαμβικά τον Γενάρη του 2015.

Γιατί η τομή είναι το Τρίτο Μνημόνιο. Μια τέτοια τομή εκμηδενίζει το κοντέρ όσων την «επέφεραν»: Μιας κυβέρνησης που μπέρδεψε την έννοια της «αριστερής παρένθεσης» ως σχέδιο του πολιτικού αντιπάλου, καλώντας από τον Σεπτέμβρη του 2015 τον λαό να υπερασπιστεί όχι μια αριστερή κυβερνητική πολιτική, αλλά απλώς τους «αριστερούς» στην κυβέρνηση – σε μια συγκυβέρνηση με την πιο άγρια μνημονιακή, νεοφιλελεύθερη πολιτική, που με τη σειρά της «αναμορφώνει» ανεπίστρεπτα αυτούς που την εφαρμόζουν.

Γιατί στην πραγματικότητα, όσο σπάνια κι αν είναι μια «κυβέρνηση της Αριστεράς», ακόμα πιο σπάνιο είναι να εφαρμόζεται μια αριστερή κυβερνητική πολιτική: Επειδή αυτή είναι που μετουσιώνει μια «κυβέρνηση αριστερών» σε «κυβέρνηση της Αριστεράς», για την οποία αξίζει να κάνει και να προσφέρει κανείς τα πάντα προκειμένου να μη γίνει «αριστερή παρένθεση».

Μπορεί άραγε στη σημερινή Ελλάδα να υπάρξει «αριστερή κυβερνητική πολιτική» που να μην περνάει μέσα απ’ την απεμπλοκή, απ’ τα Μνημόνια και ένα αβάσταχτο χρέος που στην κυριολεξία σκοτώνει καθημερινά ανθρώπους; Που να μην απαιτεί ανάκτηση της κυριαρχίας της χώρας, την ανάκτηση πριν απ’ όλα των δυο βασικών εργαλείων, μιας ελληνικής κυβέρνησης που να κυβερνά και μιας Βουλής των Ελλήνων που ν’ αποφασίζει - πλάι σε νέους κινηματικούς «θεσμούς» λαϊκής δημοκρατικής συμμετοχής και, βέβαια, μια παραγωγική ανασυγκρότηση προς όφελος των εργαζομένων, του λαού και του τόπου;

Με ανάκτηση των «δημευμένων» απ’ τα ξένα funds τραπεζών και των «κατασχεμένων» απ’ την τρόικα δημοσίων εσόδων και δημόσιας περιουσίας, επιτρέποντας σε μια «πεθαμένη» οικονομικά χώρα να σταθεί προοπτικά στα πόδια της;

Ποιος άλλος θα μπορούσε να υπερασπιστεί τις μνήμες αυτής της περιόδου; Δικαιωματικά και πριν απ’ όλους, ο ίδιος ο λαός: Το 40% που ανέδειξε μια «κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας» τον Γενάρη του 2015, με εντολή αποδόμησης του μνημονιακού καθεστώτος και ανάκτησης της κυριαρχίας.

Η κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που ψήφισε 62% ΟΧΙ με κλειστές τράπεζες. Οι άντρες και γυναίκες που μας σταματούσαν στον δρόμο επί έξι μήνες και μας έλεγαν «βαστάτε γερά» και «μη μας πουλήσετε». Είναι αυτοί που αποδείχτηκαν ανώτεροι των περιστάσεων, που προχώρησαν πέρα απ’ την ίδια την κυβέρνηση που τους καλούσε να τη στηρίξουν. Ωστόσο, αυτή η πλειοψηφία δεν είναι –σήμερα ακόμα– σε θέση να το κάνει. Επειδή βιώνει στην πλειονότητά της τις εξελίξεις του 2015 εξατομικευμένα, ως προσωπική κι όχι ως συλλογική τραγωδία… [Από την Εισαγωγή].

2. Το «ξέπλυμα» της ελληνικής οικονομικής ελίτ

[...]Στα εκατοντάδων σελίδων πολυνομοσχέδια […] κρύβονται συχνά διατάξεις τεχνοκρατικά διατυπωμένες και σχεδόν ακατανόητες. Μια από αυτές «παρεισέφρησε» στον Ν. 4336/2015, δηλαδή στο Τρίτο Μνημόνιο, και «εμπλουτίστηκε» στην τελευταία επικαιροποίησή του, τον Ν. 4410/2016. Αφορά τη «μνημονιακή διάλυση του ΣΔΟΕ» […]

Για ποιον λόγο οι δανειστές, που ισχυρίζονται πως απεχθάνονται τη φοροδιαφυγή και διακηρύσσουν ως μείζονα στόχο την καταπολέμησή της, αλλά και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., που είχε κάνει σημαία τον αγώνα εναντίον της, μεθόδευσαν, και μάλιστα με τόσο λεπτομερή τρόπο, τον παροπλισμό του πιο έμπειρου ελεγκτικού σώματος;

Για ποιον λόγο οδηγούν στη χωματερή της παραγραφής οικονομικά εγκλήματα της προ Μνημονίων περιόδου – το πάρτι του «μαύρου» χρήματος, της μίζας και της μεγάλης φοροδιαφυγής, που μάλιστα υποδεικνύουν ως αληθινή αιτία της ελληνικής κρίσης; Από την ανάλυση των εκ πρώτης όψεως παράδοξων μνημονιακών ρυθμίσεων προκύπτει αναπόφευκτα η σκιά μιας ανομολόγητης συναλλαγής με την οικονομική ελίτ της χώρας [Α΄ Mέρος, Kεφ. 4].

3. Οι ολέθριες επιπτώσεις μιας «τελείας»

[...]Ποιο ήταν το διακηρυγμένο προεκλογικό πρόγραμμα με βάση το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση; Οτι θέλουμε μια συμφωνία απεμπλοκής στο πλαίσιο της Ευρωζώνης – αλλά το ευρώ δεν είναι ταμπού ή, όπως έλεγε ο Πρωθυπουργός στις κορυφαίες στιγμές της προεκλογικής εκστρατείας του 2015, «αν πρόκειται να επιλέξω μεταξύ ευρώ και επιβίωσης του λαού, μου είναι καθαρό ότι θα επιλέξω την επιβίωση του λαού».

Αυτό ήταν το επίσημο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αμέσως μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, χωρίς να έχει γίνει οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση είτε μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είτε στα κυβερνητικά όργανα, και πρώτα απ’ όλα στο Υπουργικό Συμβούλιο που συμμετείχα, στον δημόσιο λόγο της κυβέρνησης άλλαξε η εκφορά και έγινε: Συμφωνία απεμπλοκής από τα Μνημόνια εντός Ευρωζώνης – «τελεία». Αυτό είχε ολέθριες επιδράσεις, καταρχήν στις ίδιες τις διαπραγματεύσεις… [Β΄ Μέρος, Κεφ. 12].

Η παρουσίαση του βιβλίου της Νάντιας Βαλαβάνη «Η ανατροπή μιας ανατροπής», εκδ. Λιβάνη, θα γίνει την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου, 7 μ.μ., στην Αρχαιολογική Εταιρεία, Πανεπιστημίου 22 (Σταθμός Μετρό «Πανεπιστήμιο»). Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι Αλέκος Αλαβάνος, Μανώλης Γλέζος, Ζωή Κωνσταντοπούλου, Κώστας Λαπαβίτσας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, Ελένη Πορτάλιου. Τη συζήτηση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου.

http://www.efsyn.gr/arthro/trito-mnimonio-i-anatropi-mias-anatropis