Δήλωση της Ν.Β. για το θάνατο του Κώστα Εφήμερου, 14.6.2017

Δελτίο τύπου

Η Νάντια Βαλαβάνη έκανε την ακόλουθη δήλωση με αφορμή το θάνατο του Κώστα Εφήμερου:

«Στη σύντομη ζωή του ο Κώστας Εφήμερος πρόλαβε και κατάφερε να δημιουργήσει ένα πρότυπο εκδότη, παραγωγού και κατόχου διαδικτυακών μέσων σπάνιο, αν όχι άγνωστο, στην Ελλάδα: Ενός ανθρώπου των «μέσων» ανεξάρτητου από οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα και «δεσμευμένου» με ουσιαστικό τρόπο στα συμφέροντα των «κάτω», του λαού, των εργαζομένων, του τόπου – όπως τα καταλάβαινε ο ίδιος και η ριζοσπαστική αριστερά ως ένας ευρύτερος πολιτικός χώρος ανεξάρτητος από τα ρεύματα, τις οργανώσεις και τις προσωπικότητες στους κόλπους της. Αυτό τον «τσάκισε» οικονομικά. Ωστόσο, δεν ενέδωσε σε προτάσεις χρηματοδότησης ιδιαίτερα ελκυστικές για το The Press Project και τον ίδιο, που όμως θα σήμαιναν αλλαγή στάσης και ρόλου των «μέσων» που κατείχε και, σε τελευταία ανάλυση, του ίδιου. 

Υπήρξε ταυτόχρονα κάτι περισσότερο από ένας άνθρωπος των «μέσων». Αυτό σφράγισε την εικόνα του ήδη από τότε που τον πρωτογνώρισα, αρχές Μαίου 2011, όταν είχε αναλάβει αφιλοκερδώς να καλύψει διαδικτυακά το «Διεθνές Συνέδριο για το Χρέος» που οργανώναμε στην Νομική της Αθήνας η νεοσύστατη Επιτροπή για τον Έλεγχο του Ελληνικού Διεθνούς Δημοσίου Χρέους. Όταν προς μεγάλη κατάπληξη όλων μας εμφανίστηκε τόσος κόσμος – ως προάγγελος και του κινήματος των πλατειών που ξέσπασε λίγες μέρες αργότερα - ώστε να μη χωράει στο αμφιθέατρο που θα στέγαζε τα «τραπέζια συζητήσεων», με δική του πρωτοβουλία κι έξοδα έστησε στα γρήγορα δυο γιγαντοοθόνες σε κοντινά αμφιθέατρα ώστε να μη φύγει άπρακτος κανείς απ’  όσους είχαν φθάσει μέχρι τη Νομική Σχολή. Ενώ στο τελευταίο κείμενο του που ανάρτησε στο The Press Project στις 11.6.2017, δυο μέρες πριν το θάνατο του, με αφορμή την επέτειο του «μαύρου» στην ΕΡΤ, αναφέρει ότι οδήγησε μέχρι το προαύλιο της Αγίας Παρασκευής ένα βανάκι με μηχανήματα του, χάρη στα οποία η ΕΡΤ άρχισε να εκπέμπει ξανά τα πρώτα – κρίσιμα για την αντίσταση δημοσιογράφων και ανθρώπων – εικοσιτετράωρα μέχρι ν’  αναλάβει το σήμα της η EBU. Στο ίδιο κείμενο μας λέει ότι βλέποντας από ψηλά, από ένα παράθυρο του ραδιομεγάρου, τον συγκεντρωμένο κόσμο που όλη εκείνη τη νύχτα τραγουδούσε, έκλαψε. Και σημειώνει όχι χωρίς πικρία ότι αυτό, ότι με τα δικά του μηχανήματα εξέπεμψε ξανά η ΕΡΤ, δεν αναφέρθηκε ποτέ στα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκαν.

Όφειλαν όντως να το έχουν γράψει άλλοι, κι όχι ο ίδιος: Έτσι είναι σαν να έγραψε ο ίδιος τον επικήδειο του. Και χρειάστηκε να πεθάνει για να μάθουμε ότι ήταν άλλο το πραγματικό του όνομα, ότι το «Εφήμερος» ήταν παρανόμι που είχε δώσει ο ίδιος στον εαυτό του, όταν αρρώστησε νέος και συνειδητοποίησε ότι η ύπαρξη του ανάμεσα μας θα ήταν ιδιαίτερα εφήμερη. Προφανώς γι’  αυτό επιχείρησε να ζήσει και να δουλέψει τόσο έντονα, τόσο «πυκνά», σχεδόν ακραία - αφήνοντας, αυτή τη σκοτεινή εποχή, ανεξίτηλα τα χνάρια του όχι μόνο στο παρόν, αλλά και για το μέλλον. Καλό ταξίδι, Κώστα!»

                                                                                       Αθήνα, 14.6.2017