30.03.2020 Ν.Βαλαβάνη ΜΙΚΡΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ

“ΜΕ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ ΤΟ ΠΛΕΟΥΜΕΝΟ”

ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΩΛΗ ΓΛΕΖΟ

Μικρός αποχαιρετισμός στον τελευταίο Παρτιζάνο της Αντίστασης:

με τον δικό του ποιητικό λόγο

“Με της καρδιάς μας το πλεούμενο”, σύμφωνα με τους στίχους του μικρού ποιήματος του, σήμερα αποχαιρετούμε τον Μανώλη Γλέζο.

Στο πέρασμα σχεδόν ολόκληρου αιώνα έζησε τα πάντα, πέρασε μέσα από φωτιά και σίδερο και στάθηκε όρθιος, πάντα ανήσυχος κι έτοιμος για δράση, διατυπώνοντας με τρόπο πιεστικό τα πολλά του ερωτήματα μέχρι το τέλος. Αν ήταν άλλοι καιροί απ' αυτούς τους θανατόκαιρους, θα ξεχυνόταν μέγα πλήθος ανθρώπων στους δρόμους να ξεπροβοδίσει τον Τελευταίο Παρτιζάνο στο παντοτινό του ταξίδι. Σήμερα δε γίνεται.

Για έναν άνθρωπο σαν τον Μανώλη, που αγάπησε τόσο έντονα τη ζωή και τους ανθρώπους μέσα στην πολυπλοκότητα, το μεγαλείο και τη μιζέρια τους, που πέθανε αγωνιώντας γιατί δε μπόρεσε να γράψει τα δεκάδες βιβλία που σχεδίαζε ακόμα, για τον αγωνιστή που το φθινόπωρο του 2015, πριν τραβήξει ο καθένας τον δικό του δρόμο, μας κάλεσε όλους και κυρίως όλες μαζί ξανά και ξανά σπίτι του επιχειρώντας να μας πείσει να συμπορευτούμε σ' ένα καινούργιο δρόμο που θεωρούσε ότι χρειαζόταν κι έπρεπε – αυτόν του κινήματος για άμεση δημοκρατία – δε θέλω να μιλήσω με τα δικά μου λόγια. Κι ενώ οι σκέψεις μας κι η αγάπη μας είναι στην οικογένεια του, στα παιδιά και προπαντός στη συντρόφισσα του, την Τζόρτζια, μια ζωή πλάι του αλλά ποτέ στον ίσκιο του, πάντα παλικαρού, έχω την αίσθηση ότι αρμόζει καλύτερα ν' αφήσουμε ν΄ ακουστούν ακόμη μια φορά τα δικά του λόγια: από την τελευταία ποιητική του συλλογή (2015) Στα Κυκλαδονήσια η αίσθηση στο φως στιχουργεί.

ΤΟ ΠΛΕΟΥΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ

στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο

Στα καρνάγια του νου το σκαρώσαμε.

Το καθελκύσαμε στη θάλασσα της φαντασίας

ν' αρμενίσει στα κυκλαδονήσια

στα πέλαα και στους ωκεανούς.

Η καρδιά μας στη λαγουδέρα

μην αστοχήσουμε και πέσουμε έξω

σε βράχια είτε σε άσκοπα ταξίδια

να βλαστημήσουμε τα μαύρα σύννεφα

που μας κρύψανε την Πούλια

και χάσαμε τη ρότα.

Ούτε ο σιρόκος θα μας πισωγυρίσει

ούτε η τραμουντάνα και το μελτέμι

θα μας μαδήσουν την απόφαση.

Το ταξίδι θα γίνει,

το θέλουμε, το απαιτούμε,

με της καρδιάς μας το πλεούμενο

θα γίνει.

Ναι, το ταξίδι θα γίνει. Και μέχρι τότε, καλό δικό σου ταξίδι, παντοτινός έφηβος στις αμμουδιές και στις θάλασσες στα κυκλαδονήσια του ονείρου όλων μας, Μανώλη!

Αθήνα, 30.03.2020

Νάντια Βαλαβάνη