Διαδήλωση ενάντια στην επίσκεψη Πομπέο στην Αθήνα - ένα φωτορεπορτάζ 28.09.2020

ΜΙΑ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

Μικρό φωτορεπορτάζ της Νάντιας Βαλαβάνη

Τη Δευτέρα 28.09.2020 και από το άγαλμα του Βενιζέλου στο πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ μέχρι την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Ελλάδα, έγινε με πρωτοβουλία του ΠΑΚΣ, του Πανελλαδικού Αντιπολεμικού Κινηματικού Συντονισμού, μια διαδήλωση στο πνεύμα των ημερών: Σχετικά σύντομη διαδρομή, μερικές εκατοντάδες άνθρωποι, κυρίως νέα παιδιά και ασπρομάλληδες (έλειπαν οι ενδιάμεσες ηλικίες) – τα περισσότερα παιδιά με ελεύθερα πρόσωπα, οι “μεγάλοι” σχεδόν όλοι με μάσκες.

Και με πολλές δεκάδες αστυνομικούς των ΜΑΤ, που “συνωστίζονταν” ολόγυρα σε απόσταση αναπνοής, άλλοτε με γυμνά και άλλοτε με πρόσωπα καλυμμένα πλήρως από τις αντισφυξιογόνες προσωπίδες τους.

Τις οποίες, αντί για “μη ιατρικές μάσκες”, φορούσαν επίσης και οι επαγγελματίες και ιδιαίτερα έμπειροι φωτορεπόρτερ – ως διπλή προφύλαξη, από χημικά και Covid-19.

Γιατί είναι μια περίοδος που, εν μέσω πανδημίας και ολοκλήρωσης της οικονομικής καταστροφής της δεκαετίας των μνημονίων, συνδυάζει μια διπλή, μεταξύ αρκετών άλλων, επιχείρηση: Της παραπέρα καταβύθισης της χώρας στον αμερικανονατοϊκό βάλτο με την πολυπόθητη – από πολλές πλευρές - εξάλειψη των διαδηλώσεων. Ενώ αν πιστέψουμε τα περισσότερα μμε, η χώρα ολόκληρη αγαλλιάζει για τη μελετούμενη αναβάθμιση της βάσης της Σούδας (“κορίτσια, ο στόλος!”) και την υποχώρηση του “παραδοσιακού” (γιατί άραγε;) ελληνικού αντιαμερικανισμού. [Να έχει κάποια σχέση εκείνη η Στρατηγική Συμφωνία Συνεργασίας ΗΠΑ-Ελλάδας ή η Τριμερής Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ, που υπέγραψε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - και αναβάθμισε σε Τετραμερή, με προσθήκη των Εμιράτων, η κυβέρνηση της ΝΔ;] Μοναδική σκοτεινή σκιά (υπονοείται): Δε φαίνεται να μεταφέρονται στη Σούδα και τα πυρηνικά από τη βάση του Ινσιρλίκ, ώστε η χώρα μας να μπορεί να υποκαταστήσει πλήρως το νατοϊκό ρόλο της Τουρκίας στην Α.Μεσόγειο και ΗΠΑ & ΝΑΤΟ να μπορούν ν' αναλάβουν πλέον απερίσπαστα την υπεράσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων απέναντι στη γείτονα.

Έτσι χθες, κάποιοι αρχικά και μάλλον πειραματικά αποφάσισαν ότι η διαδρομη της διαδήλωσης θα τερματιστεί χωρίς να της επιτραπεί ν' αντικρύσει την Αμερικάνικη Πρεσβεία, με αποτέλεσμα ξαφνικά ν' αλλάξει η διάταξη των ΜΑΤ - απ' τα πλάγια και τα νώτα μας βρέθηκαν μπροστά να κλείνουν το δρόμο.

Και έκαναν χρήση χημικών αιφνιδιαστικά κι ολότελα απρόκλητα. Εκτός αν ανταποκρίθηκαν στο σύνθημα που ακουγόταν από την ώρα που η πορεία ξεκίνησε, “Έξω τα ΜΑΤ απ' την πορεία”, και συμμορφώθηκαν βγαίνοντας μπροστά μας. Επειδή δε μοιράζομαι τον έπαγγελματισμό ούτε τον εξοπλισμό προσώπου των φωτορεπόρτερ, δυστυχώς δεν τραβούσα φωτογραφίες την ώρα που τρώγαμε χημικά: Υποχωρούσα μαζί με την πορεία και με τον ίδιο τρόπο – σχετικά συνταγμένο. Γι' αυτό και είναι κατόπιν εορτής οι δυο φωτογραφίες με τον Δημήτρη Ρ., που ήταν μπροστά κι έφαγε μεγάλη δόση χημικών, να προσπαθεί να συνέλθει κοντά στην είσοδο του σταθμού μετρό “Μέγαρο Μουσικής”.

Είτε τώρα επειδή οι διαδηλωτές ήταν αρκετά αποφασισμένοι ώστε ν' ανασυνταχθούν πιο πίσω χωρίς τις συνήθεις σε αυτές τις περιπτώσεις διαρροές ανθρώπων είτε επειδή αυτοί που δίνουν τις εντολές αποφάσισαν ότι θα είχε το αντίθετο αποτέλεσμα η επιμονή να μας διαλύσουν με χημικά και ξύλο, κάποια στιγμή τα ΜΑΤ παραμέρισαν, αποσύρθηκαν στις παλιές τους θέσεις κι εμείς συνεχίσαμε να πορευόμαστε προς την Πρεσβεία “περικυκλωμένοι”, αλλά χωρίς άλλα παρατράγουδα.

Κι έτσι ενώ το σκοταδάκι έπεφτε σιγά-σιγά φτάσαμε και στην Πρεσβεία με τη γνωστή όψη φρούριου, με τα οχυρωματικά της έργα να συμπληρώνουν οι γνωστές - απ' τις πορείες του Πολυτεχνείου –σταθμευμένες “κλούβες” κολλητά η καθεμιά στην άλλη, έτσι ώστε να μη μένει οποιοδήποτε κενό. Μήπως το καταλάβει τι;

Είναι εδώ και καιρό που το έχει πει ο ποιητής: Σημασία έχει το ταξίδι. Μόνο που στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, από το 1947 μέχρι σήμερα, αυτό μάλλον δεν ισχύει...

Καθαρά ενδεικτικά λοιπόν: