ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΕΦΣΥΝ
Αγαπητοί κύριοι,
Πίστευα πάντα ότι η ελευθεροτυπία αφορά κυρίως τις θέσεις που αναπτύσσει και υποστηρίζει ο καθένας μας. Ωστόσο ο συντάκτης σας κ. Δημήτρης Κανελλόπουλος αποφάσισε στ’ όνομα της να το τερματίσει - κι αναρωτιέμαι γιατί. Μήπως θεωρεί ότι προσφέρει κάποιου είδους υπηρεσία στον ΣΥΡΙΖΑ (που αμφιβάλλω πόσο εκτιμά ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ...);
Με τίτλο «Ας κόψει την κλάψα η Νάντια Βαλαβάνη (Απάντηση του συντάκτη μας)», εξηγεί ότι δεν είχε σκοπό να μου απαντήσει ξανά στην εφημερίδα, καθώς «γέλαγε χθες» διαβάζοντας «το αστείο παραλήρημα» μου, τις «φτηνές δικαιολογίες» τύπου «πόναγε η μέση μου και με τραβούσε το χέρι μου» κλπ. Αλλά μετά το «ξεμπρόστιασμα» μου χάρη στο δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του «Έθνους» του δημοσιογράφου του που μου ζήτησε το άρθρο που δημοσιεύτηκε στο «Μανιφέστο», δεν αντέχει να μην αναφερθεί ξανά στο «ψέμμα» μου (ότι πίστευα ότι έστελνα το άρθρο μου στο «Έθνος»). Για να καταλήξει: «Ας πρόσεχε η κυρία Βαλαβάνη, που θέλει να μας βγει κι από πάνω. Κι αν δώσει πάλι κανένα άρθρο που θα ρίχνει νερό στο μύλο της Ν.Δ., μην αρχίσει να κλαίγεται πάλι...»
Δεν ξέρω αν κατά τη γνώμη σας το ύφος αυτό καλύπτεται από την έννοια της ελευθεροτυπίας και το επίπεδο της εφημερίδας σας. Προσωπικά, ούτε μπορώ ούτε θέλω να τον ακολουθήσω σ’ έναν τέτοιο κατηφορικό δρόμο, γι’ αυτό και όσο με αφορά, όντως δεν πρόκειται να ξανααναφερθώ σε αυτή την υπόθεση. Ωστόσο επειδή όπου κινούμαι δεν έχω συνηθίσει και με πειράζει να με αποκαλούν με τέτοια αφροντισιά και ελαφρότητα «ψεύτρα», για λόγους δικής σας αντίληψης και γνώσης και όχι για δημοσίευση, καθώς περιέχονται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, σας επισυνάπτω δυο print screen από το μέιλ μου. Θα ήταν εύκολο να τα δείξετε επίσης στον κ. Κανελλόπουλο;
Το πρώτο αφορά το μέιλ ημερ. 24 Ιουνίου 2022 που ζήτησα να μου στείλει ο δημοσιογράφος του «Έθνους» (και, όπως αποδείκτηκε, επίσης του «Μανιφέστου») μετά το τηλεφώνημα που μου έκανε, με την παράκληση να καταγράψει σύντομα ότι μου είχε πει. Το κείμενο είναι χωρίς τίτλο θέματος, το ακόλουθο: «Καλησπέρα. Το θέμα του αφιερώματος είναι το εξής: Πως βιώσατε την περίοδο από τα capital controls μέχρι το 3ο Μνημόνιο. Ημέρα παράδοσης: Μέχρι Δεύτερα 12 το μεσημέρι. Εάν λόγω covid δεν τα καταφέρετε παρακαλώ πολύ ενημερώστε με. Ευχαριστώ εκ των προτέρων και περαστικά. (Ακολουθεί όνομα και τηλέφωνο)». Θα διαπιστώσετε κι εσείς ότι αναφέρονται τα πάντα εκτός από το ποιο μέσο κάνει το αφιέρωμα: Τότε θεώρησα μάλλον αφελώς ότι επρόκειτο για τυπική παράλειψη...
Το δεύτερο αφορά το δικό μου μέιλ αποστολής, αργά Κυριακή βράδυ, στις 26 Ιουνίου, του άρθρου μου. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, ως θέμα του μέιλ αναγράφεται «ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΡΓΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ – ένα κείμενο για το αφιέρωμα του ΕΘΝΟΥΣ», ενώ το file-name στον ηλεκτρονικό φάκελο του άρθρου είναι «Από την τραπεζική αργία στο Δημοψήφισμα – ένα κείμενο για το ΕΘΝΟΣ».
Αυτά σε σχέση με την εμμονή του συντάκτη σας ότι μετά τη δημοσίευση του άρθρου στο «Μανιφέστο» με παραποιημένους τίτλους που δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με το περιεχόμενο του, αλλά εκφράζουν την κεντρική γραμμή επίθεσης της Ν.Δ. ενάντια στην πρώτη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κατέφυγα ως μετανοημένη Μαγδαληνή σε «φτηνές δικαιολογίες» και στο «επινόημα» να μπλέξω στην υπόθεση και το «Έθνος»...
Μετά την αποστολή του άρθρου μίλησα τηλεφωνικά κατευθείαν με τον δημοσιογράφο για να του πω ότι ήταν πολύ μεγάλο και να μ’ ενημερώσει εγκαίρως αν υπάρχει θέμα με το μέγεθος του. Παρόλο που μου είπε ότι «βλέπει το άρθρο στην οθόνη», άρα προφανώς και το γραμμένο δυο φορές «για το ΕΘΝΟΣ», χρειάστηκε σχεδόν άλλες 24 ώρες για να μου τηλεφωνήσει, Δευτέρα βράδυ, ότι «άρεσε πολύ, θα μπει ολόκληρο και μάλιστα πρωτοσέλιδο αύριο». Και μόνο τότε μου διευκρίνησε ότι το αφιέρωμα δεν το κάνει το «’Εθνος» (νόμιζα ότι προοριζόταν για την ιστοσελίδα του το επόμενο Σαββατοκύριακο), αλλά η (παντελώς μου άγνωστη) εφημερίδα «Μανιφέστο»: Για να είμαι ειλικρινής, ακούγοντας για πρώτη φορά το όνομα φαντάστηκα ότι πρόκειται για κάποια άγνωστη μου εφημερίδα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς – πράγμα που δεν με πείραξε, γιατί το ίδιο ακριβώς άρθρο μ’ αυτό το θέμα θα έγραφα οπουδήποτε κι αν δημοσιευόταν. Όταν βέβαια μετά το τηλεφώνημα γκούγκλαρα το όνομα, οπότε εμφανίστηκαν καταχωρήσεις για το «Κομμουνιστικό Μανισφέστο» και μία για τη συγκεκριμένη εφημερίδα, η ταυτότητα της ήταν αδιαμφισβήτητη. Μόνο που εκείνη την ώρα το πρωτοσέλιδο ήταν ήδη εκτυπωμένο, και γι’ αυτό θεώρησα, καλώς ή κακώς, ότι δεν είχε πλέον πρακτικό νόημα να κάνω φασαρία. Όπως αποδείχτηκε, κακώς: Επρεπε τελικά και φασαρία να κάνω και επίσης κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ μέχρι σήμερα στη ζωή μου, να μαγνητοφωνήσω το τηλεφώνημα, μιας και όπως φαίνεται ζούμε σε έναν τόσο δυστοπικό κόσμο που, αν και λίγο πολύ όλοι γνωριζόμαστε, δεν αρκεί να πεις απλά τι έχει συμβεί, πρέπει και να μπορεις ν’ αποδεικνύεις την αλήθεια κάθε λέξης σου εφοδιασμένη με τα κατάλληλα πιστοποιητικά και ντοκουμέντα.
Γιατί ωστόσο αισθάνομαι μια σιγουριά ότι και τότε ακόμα ο συντάκτης σας –με τον οποίο δε γνωρίζομαι προσωπικά και δε μπορώ να καταλάβω από που αντλεί την εμμονή του και την ευκολία των χαρακτηρισμών με τους οποίους αναφέρεται σε μένα - θα συνέχιζε να με χαρακτηρίζει δημόσια, μέσα απ’ την εφημερίδα σας, ως «ψεύτρα»;
Αθήνα, 3 Ιουλίου 2022
Νάντια Βαλαβάνη
Δημοσιεύτηκε στις 04.07.2022 στην ηλεκτρονική ΕΦΣΥΝ
Reviewed by Νάντια Βαλαβάνη
on
10:21:00 μ.μ.
Rating:
